Karma

Op Schiphol stap ik in de trein die me naar Amsterdam Centraal zal brengen. De trein is bijna leeg.
Tegenover me zit een man. Hij is nauwelijks groter dan ik, lichtbruin getint en hij heeft een bos prachtige krullen, die al flink beginnen te grijzen. Hij kijkt moe en afwezig voor zich uit.
Drie minuten voor we er zijn, stapt hij op, om vast in het halletje te gaan staan.
In het halletje staat een buggy. Die valt om. Typisch een gevalletje: te lichte buggy met te zware tas. De man bukt zich en hijst alles weer op zijn plek.
Ik besluit ook naar het halletje te lopen, ik wil vlug de trein uit zijn, dan haal ik het pontje nog.

De buggy valt opnieuw

Ik loop het halletje in. De buggy valt weer. Ik buk me om hem op te rapen, de man schiet me te hulp. Samen redden we de buggy. En de tas. “Zo”, zeg ik. “Ik heb mijn karma punten binnen, ik doe vandaag niks meer” “Niks?”, vraagt de man. “Binnen is binnen”, zeg ik. “Ik heb vandaag zo’n slecht karma”, zegt de man “Ik kan nog wel wat gebruiken” “Wat dan? ”, vraag ik. “Ik zat in de verkeerde trein”, antwoord hij. “Waarheen”, informeer ik. “Dordrecht”, zucht hij. “Tja, een mooie stad, maar als je in Amsterdam moet zijn, wel een beetje uit de route”, zeg ik. Hij knikt en zucht. “Echt slechte karma…”

Echt geen karma

We zijn er, we stappen uit en gaan ons weegs. Ik haast me richting pontje aan de achterkant van het station. Wanneer je de pont wil bereiken, moet je een fietspad oversteken. Daar wordt gereden alsof men in de tour de France zit. Ik waag me het fietspad op. Een fietser schiet, me keurig ontwijkend, langs me, diep weggedoken in een grote jas met capuchon. “Karma”, roept hij. En steekt ten afscheid zijn hand op.

lees ook https://www.vrouwenpower.nl/herfst/

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like