Je hebt twee soorten mensen
Er zijn twee soorten mensen, staat er op de jas…
“Is de trein naar Leiden weg?” roept de man, “wat is dan de kortste weg naar Amsterdam?”
In zijn hand heeft hij een halve liter Budweiser. In het plastic tasje aan zijn arm zitten er nog vier en een half gesneden bruin brood. Aan granen heeft hij vandaag geen gebrek.
Zoekend en mopperend loopt hij over het perron. Als hij zich omdraait, zie ik dat er op de rug van zijn lange zwarte leren jas een tekst geschreven staat. Er staat ”er zijn twee soorten mensen, zij die mensen indelen en zij die dat niet doen”
twee soorten?
Iets in mij zegt, dat de man niet houdt van het eerste soort mens. Mensen zoals ik. Mensen die denken: “hmmmm, half elf in de ochtend, duidelijk een paar biertjes achter de kiezen en nog een paar te gaan…hmmm…” Drinkebroer…deel ik lekker in.
Op dat moment hoor ik de man achter mij telefoneren: “Met Saint Jan, zeg ik zit hier op het perron en ik hoor dat de trein naar Gouda uitvalt. Ik ben wat later, schikt dat?”
“Beetje erg bekakt, classificeer ik onverdroten verder”. En ik besluit tot een wandelingetje over het perron. Daar zie ik een scholier die ik makkelijk bij Nieuw-Punk kan indelen en een Jonge-moeder-met-kind
het gaat vlotjes.
Het is zo verrassend makkelijk om mensen in soorten in te delen. Wanneer je niet oppast, krijg je er vanzelf plezier in.
Maar hoe erg is dat nu eigenlijk. Oké, wellicht vindt de mijnheer met de 5 blikjes bier het niet leuk bij het soort ” meer dan stevige drinkers “ te worden ingedeeld…Maar laten we eerlijk zijn: dat is-ie wel.
En de ietwat bekakte mijnheer achter mij vind zich zelf – denk ik – alleen maar netjes. En – wie weet – mij maar een lomperik…
goede en foute soorten…
Maar hoe erg is dat ?? “Nou ja” , bedenk ik, terwijl ik de trein instap “zolang je maar geen goede en fouten soorten hebt, is er niks aan de hand” En dan verdwijn ik in mijn boek.
Bij het station van aankomst wordt de deur geblokkeerd door een vrouw van in de vijftig, die haar vouwfiets naar buiten wil krijgen. Ze heeft kort blond haar en draagt een regenpak. Uit de kraag van haar regenjack, piept een geel fluitje.
“Gym juf”, denk ik.
lees ook eens: Het is een het
Het labelen van mensen geeft je overzicht, wie kun je vertrouwen en wie niet? Een soort basis instinkt.
Ik denk dat mensen sowieso mensen snel in een hokje plaatsen.
Leuke blog. Bijzonder tekst op de jas. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mensen vroeger ook in hokjes stopte. Nu niet meer.
Heel onbewust doen we het allemaal wel eens, maar als wij het doen, wel in gedachten hoor.. Wat alexandra ook zegt, zolang we er geen last van hebben :)
Bijzondere tekst voor op een jas
Volgens mij doet iedereen dat wel, mensen in een hokje stoppen en dan waarschijnlijk later moeten toegeven dat het niet klopt met de werkelijkheid.
Wat een bijzondere tekst op die jas! Wel leuk. En ik denk dat het vaak een soort automatisme is om mensen enigszins in te schatten en soms in te delen. Zo lang je maar open minded blijft hoeft dat geen probleem te zijn.
Doen we ook niet een beetje in goed en fout indelen, onbewust? Drinkeboer- fout. Bekakt-nee laat maar. Moeder met kind – leuk, goed. Enz. Ik doe dit wel, in gedachten, ik spreek het niet hardop uit. Zolang ik er geen last van heb …….