Je hebt klagen en klagen….
Je hebt klagen en klagen…
Ik heb een favoriet grapje, dat als volgt gaat: in een café in New York, ontmoet een Amerikaan een Rus. Ze raken aan de praat en de Amerikaan vraagt: “hoe was het nou in Rusland, je hoort er zoveel over?” “Ach”, antwoordt de Rus “ik mocht niet klagen” “Waarom”, zegt de Amerikaan verbaasd, “doe je dan al die moeite om hier te komen en helemaal opnieuw te beginnen?”
“Hier”, zegt de Rus “mag het wel!”
We hebben vaak een hekel aan klagers en iedere geluksgoeroe zal ons vertellen dat we vooral niet moeten klagen. Persoonlijk heb ik helemaal geen hekel aan klagen en klagers. Een potje klagen lucht lekker op. Er gaat niks boven je hart luchten. Soms is dat ook gewoon genoeg. Soms niet. Dan is je klacht ventileren het begin van een verandering. Dan ga je iets bedenken om de boel aan te pakken. De situatie bevalt je niet en daar ga je iets aan doen! Zal niet in een keer lukken, maar je probeert het tenminste. Dat soort klagers leen ik graag mijn oor en mijn schouder en mijn zakdoek. Ze mogen al mijn koffie opdrinken en desnoods ook al mijn wijn.
Omdat ikzelf nogal een aanpakker ben, ging ik er lang vanuit dat men klaagt, om daarna over te gaan tot actie, daarom luisterde ik geduldig naar iedereen.
Een ander soort klagers
Er is echter nog een ander soort klagers, heb ik ontdekt. De klagers die klagen om te klagen. Die het leven oneerlijk, onrechtvaardig en weet-ik-veel wat vinden. Die helemaal niet willen aanpakken. Die gewoon zielig gevonden willen worden. Die je schouder niet gebruiken om uitgerust weer verder te gaan, maar die je een schouderblessure bezorgen en je zakdoeken doorweken.
Ik merkte dat ik daar heel moe van werd, zo moe, dat ik zelf al mijn wijn nodig had…
Tegenwoordig mijdt ik dit soort mensen stilletjes.
Dat heeft een gunstig effect op mijn humeur en mijn koffie- en wijnvoorraad.
Dus: als je bij mij wil komen zeuren, kom gerust, maar alleen als je van plan bent daarna ook iets aan je ongenoegen te doen!
lees ook: over feiten en zo
Je vertelt echt voor de volle 100% de waarheid in dit berichtje, heel knap verwoord!
Ik Kan af en toe heeel goed klagen! Dan moet dat er op dat moment even uit haha. Om daarna weer fris en positief tegen de dingen aan te kijken. Bij mij werkt klagen af en toe heel erg goed
eigenlijk niet zozeer klagen als je hart luchten!
Goed geschreven zeg. Soms is klagen erg goed en soms juist weer niet. Het hangt er net vanaf.
dank je wel!
Leuk artikel! Ik ben het er helemaal mee eens. Klagen is af en toe best lekker, en wie zegt dat ze dat nooit doen die liegt volgens mij. Maar er is inderdaad klagen en klagen.
dank voor het compliment en de herkenning
helemaal ook mijn gevoel en gedachten
ik hou ook van een potje klagen. Maar sta over het algemeen heel positief in het leven. Klagen en negativiteit vindt ik heel lastig om mee om te gaan. 
laatst riep ik tegen een vriendin die zich zel wel erg hard moed aan het inspreken was: je mag 5 minuten gratis mopperen hoor!
Daar moest ze om lachen, maar de boodschap was duidelijk..
heb ook een hekel aan de negatieve vibes van mensen die altijd maar klagen! Uit alles het positieve halen is mijn motto!
dat is helemaal waar, maar even je hart luchten met een beetje mopperen, dat mag. Zolang je er niet in blijft hangen
Grappig geschreven! En ja, ik vind klagen op zijn tijd best, doe ik zelf ook tenslotte, maar je moet er absoluut niet in blijven hangen en de dingen dan ook of accepteren of gaan aanpakken.
dank voor het compliment! en ja even klagen om je hart te luchten, dat mag gewoon!
Precies! Klagen als eerste stap om aan te pakken mag. Anders is het verspilling van energie!
o dat is leuk samengevat!
Klagen om het klagen schiet inderdaad niet op. Uiteindelijk moet je er wel weer je schouders onder zetten.