Internationale mankementen. Door Margaret.
Er zit een vakantieduiveltje op mijn schouder, zeker weten… Het gebeurt namelijk nogal eens dat ik op reis in de lappenmand zit. Nou wil het feit dat ik vaak op pad ben, dus de kans is bovengemiddeld groot. Ik noem het mijn internationale mankementen. Zo heb ik bijvoorbeeld een paar jaar geleden een gebroken rib overgehouden van een Thaise massage. Het was dan ook wel een reus van een masseuse die met haar volle gewicht op mijn ribbenkast drukte. En ik denk niet graag terug aan de horzel, die in een kwart seconde drie keer zijn angel in mijn neusbrug zette. Wekenlang heb ik met een pijnlijk, opgeblazen wang gelopen. Zelfs mijn echtgenoot herkende mij bijna niet tijdens onze video call.
Een mankement uit Thailand
Afgelopen oktober was ik met mijn zoon en zijn gezin in een lief hotelletje in Korat, midden Thailand. We waren onderweg naar de oma van mijn schoondochter, toch zo’n tien uur rijden vanaf Bangkok. Oma is trouwens ongeveer 90 jaar oud, ze weet het zelf niet meer zo precies. Op de kamer, die ik met mijn kleinzoon en grote vriend Nathan (11) deelde, stootte ik mijn kleine teen tegen het bed. Niet eens zo hard… maar lopen op mijn sandalen was niet fijn. Gelukkig had ik mijn fijne Teva slippers bij me en hobbelde vrolijk mee op mijn niet zo charmante schoeisel. Nu, een paar maanden later, passen mijn kekke enkellaarsjes nog steeds niet.
En een uit Spanje
Weer thuis in Spanje moesten echtgenoot en stiefzoon dringend schroefjes hebben. Terwijl zij bij Leroy Merlin (de Spaanse Gamma) zich verdiepten in boutjes en moertjes, wilde ik bij de home decoratie gaan kijken. Onderweg daar naartoe zag ik een vrouw worstelen met een stapel metalen manden. ‘Necesitas ayuda?’, vroeg ik in ’t Spaans. Nou, ze kon wel wat hulp gebruiken en samen sjorden we aan de manden. Zij omhoog, ik omlaag. Ze schoten los, maar mijn linker wijsvinger zat knel! Madre mia, gelijk een blauwe plek onder mijn nagel.
En een “mankementje” uit Noorwegen…
Kerst vierde ik in Noorwegen bij mijn middelste en zijn gezin. Heerlijk! Een heleboel familie, een kerstboom die onzichtbaar werd achter de stapel cadeaus en verschrikkelijk lekker eten! De sfeer zat er goed in. Gekscherend zei ik dat het zo bijzonder is dat alledrie mijn kinderen boven me uitsteken. En ik voel me met m’n 1.67 toch geen kleintje. Mijn zoon wilde me net als in zijn tienerjaren optillen en sloeg zijn armen om me heen. Maar au… dat ging mis en ik kneusde mijn rib. Nogmaals Madre Mia! Wat had hij er een hekel aan, maar ik wees hem op mijn internationale mankementen. Nu had ik er ook een Noorse bij.
En vanmiddag? Dan vlieg ik voor mijn moeders verjaardag (87) naar Nederland. Met koortslip.
Lees ook van Margaret Je zou me een reislustig type kunnen noemen
Het is wel een bijzondere verzameling :)