Inspiratie
geen inspiratie zonder transpiratie…ploeteren dus.
Iets bereiken door domweg te ploeteren, het is mij niet vreemd. Ik las er pas geleden een artikel over, over dat ploeteren. Ik vond het een prachtig stuk. Want nieuwe vaardigheden aanleren kost tijd, tijd en inzet. En de schrijver van het ploeterstuk benadrukte dat dat weleens vergeten wordt: dat oprecht ploeteren er nou eenmaal bijhoort. Om iets nieuws te leren moet je er energie insteken, elke dag weer en soms heel erg lang achter elkaar ook nog.
Om een nieuwe taal te leren bijvoorbeeld, kost uren ploeteren. Want ook al heb je een talenknobbel, dan nog is het geen sinecure. Dat leer je niet in drie weken. Suf eigenlijk, dat ik daar niet bij stilgestaan heb, als ik iets nieuws wilde leren. Aanleg is fijn, maar jezelf iets nieuws aanleren, gaat nou eenmaal niet vanzelf. Zeker niet als je niet piep meer bent. Maar nee hoor, ik moest het meteen snappen, en het meteen onder de knie hebben. Alsof dat beheersen direct gaat.
ploeteren
Twee keer heb ik het stuk gelezen, met een steeds grotere glimlach en hervonden energie. Het inspireerde me gewoon: daar houd ik zo van, van dat soort inspiratie. Want ik kan nogal eens aan mezelf twijfelen, het kleeft een beetje aan me, aan elk mens misschien wel. Dan waardeer ik onvoldoende, wat ik mezelf inmiddels al heb aangeleerd. Ben ik dat alles toch een soort van vergeten. Kijken naar je minpunten voelt welhaast natuurlijker.
Die eerste computer, wie weet dat nog? Bij mij is dat een haarscherpe herinnering. Mijn man kocht hem op een donderdagavond en eigenlijk vond ik het een afschuwelijk apparaat. Lelijk ook, ik wilde hem echt niet in onze woonkamer hebben. ‘Zet het kreng maar ergens boven op een kamertje, uit het zicht’ zei ik. Wat moest je ermee tenslotte, met een computer, onzinnige aankoop, zonde van je geld.
Uiteindelijk ging ik overstag, en wilde ik er ook iets mee kunnen, maar meestal sloeg hij bij mij op tilt. Ik kon er niet mee omgaan, dat malle ding had een volledig eigen willetje als ik er achterschoof. Al snel had ik een bijnaam, dat ik er maar naar hoefde te wijzen, om hem acuut vast te laten lopen. ‘Blijf jij er maar af’ was een gevleugelde uitspraak.
Dat heb ik inmiddels wel goedgemaakt, want wat heb ik mezelf sinds die tijd veel aangeleerd, waanzinnig veel.
proberen en proberen…
Zo is het eigenlijk met heel veel dingen gegaan, ik stortte me erin en probeerde gewoon maar wat. Tot ik snapte waar ik mee bezig was, bleef ik proberen, steeds weer opnieuw proberen. En dat is precies hoe het ook met schrijven is gegaan en met mijn website en met zoveel nieuws dat ik probeer. Als iets me inspireert, ik er enthousiast over ben. Dan duik ik erin, en zalig is dan dat gevoel erna als het lukt. Ik doe het nog niet zolang, dat schrijven, maar wat heb ik al ontzettend veel geleerd. Door gewoon maar te doen, en meermaals mijn kop te stoten natuurlijk.
En dus heb ik besloten wat milder te zijn, voor mezelf, terwijl ik die ambitie om mijn boek te schrijven ruim baan geef. Ik tik rustig door, en leer het vast wel gaandeweg, als ik maar gewoon lang genoeg ploeter.
lees ook eens: maakt beroemd zijn gelukkig
Het geeft veel meer voldoening vind ik, als ik ergens voor geploeterd heb, in plaats van dat het gewoon komt aanwaaien. Ploeteren is dus goed in mijn ogen.
Waar hoor maar het wordt weleens vergeten dat nieuwe dingen leren nou eenmaal niet komt aanwaaien 😄
Ik zit soms een tijdje te ploeteren als ik nieuw type kaart wil uitproberen. Op die filmpjes lijkt het altijd zo makkelijk. Ik heb geen technisch inzicht. Vriendje lief daarentegen gelukkig wel
en zo kom je er als nog toch?
Ploeteren hoort erbij en geeft extra voldoening als het gelukt is!
Het geeft mij in ieder geval veel meer voldoening als ik na een tijdje te hebben geploeterd het toch voor elkaar heb gekregen.
helemaal waar Wanda!
Hier is het soms ook ploeteren hoor…vooral omdat ik niet altijd even handig ben…door dit artikel kreeg ik flashbacks aan onze eerste pentium 1
haha leuke flashbacks Jasmina?
Herkenbaar, ik vond mijn website ook ploeteren. Omdat je niet weet hoe het moet. Maar na uren ploeteren zie je het resultaat en dan ben je blij.
zo is dat! heel waardevol toch?
Als een kind leert lopen, dan valt het, staat weer op en probeert het opnieuw. En opnieuw. En opnieuw. Net zolang tot het blijft staan. Ons hele leven blijven we leren, stapje voor stapje.
en dat is zalig Ilia! Ik geniet ontzettend van nieuwe geleerde lessen
Niets mis met ploeteren inderdaad. Het hoeft niet altijd leuk te zijn. Soms moet je gewoon ploeteren : )
Precies dat, niks komt zomaar aanwaaien Nicole
vallen en opstaan zeggen ze toch, gewoon je dingen doen, je leert er altijd wel van ;)
helemaal waar rachel