Over illusies en hoe je ze in stand kan houden.

Over illusies en hoe je ze in stand kan houden.

Wij mensen hebben grappige manieren om onze illusies in stand te houden, ontdekte ik op tweede kerstavond. Dat kwam zo:

We hadden er twee heerlijke dagen opzitten: kerstavond en eerste kerstdag.
In de loop van de tweede kerstdag zijn we weet thuis. En we vinden het allemaal wel mooi geweest.
Tevreden kijken we terug en we hebben totaal geen zin meer om ons ook nog maar ergens voor in te spannen.
En dus besloten we bij de plaatselijke Chinees  twee loempia’s te gaan halen. We hebben twee dagen uitgebreid gekookt en gegeten: het is wel even mooi.

Terwijl manlief richting plaatselijke Chinees gaat, verdeel  ik het bodempje uit die heel goede fles wijn, over twee glazen. Wij hebben een hekel aan alcohol misbruik. Een restje fantastische wijn tot azijn laten verzuren? Daar kan je ons niet op betrappen.

Even later zitten we tevreden achter een goed glaasje wijn en een zeer matige loempia.
“Weet je”, zeg ik tegen manlief, “dat op eerste kerstdag, eten laten bezorgen, absoluut not-done is”
Dat heb ik een dag geleden in de krant gelezen. Op eerste kerstdag hebben de pizza koerier en collega’s niks te doen…

Manlief laat zijn vork zakken. Kijkt mij verbijsterd aan. “Maar je mag wel alles kant en klaar kopen bij de traiteur van AH, Jumbo en de Lidl?” , zegt hij.

De illusies van het kerstdiner.

Dat vind ik nou nog eens een enorme grappige opmerking. Maar als ik er over nadenk, heeft hij wel volkomen gelijk. Kennelijk vinden we met elkaar dat het kerstdiner zelf gemaakt moet zijn.
Heerlijke geuren, moeten uren van te voren  uit de keuken komen. Uren? Het mag zelfs dagen.
Moeders staat in de keuken en tovert voor iedereen een tig-gangen diner op tafel. Moeiteloos.

Het heeft denk ik te maken met de illusie van huiselijkheid die bij het kerst gevoel hoort.
Allemaal stralend om tafel…, een zorgende moeder (of vader, dat mag volgens mij ook)
Erg leuk, behalve als je niet van koken houdt. Of er geen tijd voor hebt, of gewoon geen zin in…
Grappig, hoe zulke illusies voorbij gaat aan de kern. Want de kern is toch echt niet het eten…

Gelukkig maar, nu ik er over nadenk, dat alle supermarkt ketens eten hebben wat je gewoon in de oven of magnetron kan schuiven. En laten we vooral de illusies van thuis maaltijd in stand houden. Dan kunnen alle pizzakoeriers ook lekker bij moeders aanschuiven.

Maar dit onbeduidend voorvalletje, maakt me wel nieuwsgierig naar andere manieren waarop we illusies in stand houden. Ik ga daar in 2018 eens scherp op letten!

lees ook: Het mag wat kosten

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like