Ik wou dat ik dat in me had…

We wonnen kaartjes. Kaartjes voor een Italië event. Manlief en ik hadden daar zin in, we beginnen weer een beetje te leven: hier naar toe, daar naar toe. Dit ondernemen, dat ondernemen…Leukleukleuk

De kaartjes kwamen via de whatsapp. Helemaal prima. Maar ik vroeg me af wat de corona-maatregelen waren.
Ik zocht op de website en las dat het een openlucht event betreft. Echter als je een kaartje koopt, moet je wel een  tijdslot kiezen. Hoe doe ik dat met een gekregen kaartje?
Geen idee. Maar ik bel even met de kaartjes organisatie, die zullen vast wel een idee hebben. Zij organiseren de kaartjes, tenslotte

Het meisje dat ik aan de telefoon krijg, luistert beleefd. Als ik ben uitgepraat wordt het even stil. “tja…”, zegt ze peinzend…”tjah….mijn collega is even bezig aan de telefoon en ik weet het niet…Zet u de vraag maar op de mail.” “Ik heb u nu aan de lijn”, zeg ik. “u bent van de kaartjes organisatie, u kunt het mij toch wel even uitleggen?” “Ik weet het niet, kunt u het op de mail zetten?”, herhaalt het kind, met keurig dezelfde intonatie. “Ik wil niet mailen, ik ben nu aan de telefoon en ik wil graag een antwoord. Wanneer is uw collega uitgebabbeld?”

Het is een seconde stil. “ik weet het niet”, zegt ze dan, “kunt u uw vraag op de mail zetten?”

Ik weet het niet, maar…

Een dergelijke halsstarrige ongeïnteresseerdheid beneemt mij altijd de adem. Het zijn vaak de moment dat ik vervloek dat de telefoons tegenwoordig snoerloos zijn: geen draad meer om iemand mee te wurgen…

Aan de andere kant: ik wou dat ik het in me had. Vind ik iets vervelend of…vind jou vervelend, dan hoef ik alleen maar zo’n grammofoonplaat op te zetten en verder hoef ik niks meer te doen! Ideaal. Even oefenen. Ik weet het niet, kun je nu weggaan? Ik weet het niet, hou je nu op? Ik weet het niet en ik wil het niet weten ook, ik weet het niet…

Best handig. Alhoewel…zou je nog vrienden over houden? Ik weet hen niet…..
lees ook eens De 7 provincien

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

2