Ik mis de denktijd

het gaat niet samen: denktijd en Coronacrisis

Sorry, maar ik ga het toch even over de gevolgen van de Coronacrisis hebben. Ik weet het, het komt een ieders neus, keel, ogen en oren uit. Maar het gemis wat ik ervaar, is nog niet besproken, hoewel het denk ik, van grote maatschappelijke importantie is.

Coronacrisis (zucht)

Ik bespreek dit met jullie ten koste van een financieel risico: een van mijn beste vriendinnen heft namelijk iedere keer wanneer ik het woord Coronacrisis in de mond neem, een boete van 1 euro.
EEN EURO? Al je zeggen, maak je je daar druk om?? Nou lieve vrouwen, ga maar eens een dag tellen hoe vaak je Coronacrisis zegt…
Ik heb nu 106 woorden geschreven en HET woord al vier keer gebruikt. Kan je nagaan hoe belangrijk ik dit onderwerp vind

Het gaat om het verlies van de denktijd.

Denktijd en Coronacrisis blijken gewoon niet samen te gaan. Denktijd is die tijd waarin je min of meer gedwongen niks doet. Je zit in een spreekkamer te wachten, en de tandarts is zoals gewoonlijk weer veel te laat. Je zit in de bus op weg van of naar je werk. (of in de trein, dat kan natuurlijk ook) Je rijdt in de auto ergens heen, radio aan, blik op de weg ( dat wel) Dat zijn allemaal denktijd momenten.

Momenten waarop niks van je wordt gevraagd ( nou ja, je moet er wel een beetje bij blijven) en waarop je geest heerlijk kan gaan dwalen. Of waarin je voor jezelf eens wat zaken helder op een rijtje zet, zonder dat iemand je gedachtestroom doorbreekt.

Dat soort momenten hebben we allemaal nodig. Momenten met jezelf.

Je zou zeggen: die heb je in deze tijd genoeg, want we mogen de deur niet uit, we komen nergens.
En dat is dus precies het probleem, behalve voor de singels onder ons.
We zitten met z’n allen in een huis. We zijn geen tel alleen, we kunnen met goed fatsoen, niet gaan zitten niksen. En zelfs als we het wel kunnen, is er voortdurend iemand in de buurt die onze gedachtestroom doorbreekt. Met goed bedoelde vragen als: wil je ook een koekje?? Snap je: denktijd en Coronacrisis, het gaat niet samen.

Ik begin zo langzamerhand te verlangen naar wachten op een trein die een flinke vertraging heeft  in de voor Corona-periode een wederkerende ergernis), om gewoon een half uur, ongestoorde denktijd te hebben

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1