Ik kan niet met je spelen
verkering….
“Ik ga niet met jou spelen”, zei haar vriendinnetje op het schoolplein in de pauze. “Ik heb nu verkering met Koos, ik ga vanmiddag met hem mee naar huis”. Ze knikte. Verkering…., ze had er van gehoord. Sommige meisjes in de klas hadden dat. Verkering had je met een jongen, zoveel wist ze er nog wel van. En verkering was belangrijk. Dat bleek maar weer. Want ook al wist ze niet zoveel van verkering, ze wist wel dat ze nu niet kon zeggen: “Waarom?” of “nou, dat is flauw zeg”
Ze begreep eigenlijk niet zo goed wat dat was, verkering. Want met jongens kon je helemaal niet zo leuk spelen. En dat kon ze weten. Geen van haar drie broers waren leuke speelkameraadjes.
In die lange, lange vakanties als zoveel vriendinnetjes niet thuis waren, had ze het heus wel geprobeerd. Maar jongens hadden niets met poppen. En als ze meedeed met cowboytje en indiaan, was zij steeds de indiaan die door ging. Zo saai.
misschien wordt het wel verkering
“Sorry”, zei haar vriendin “ik zeg de afspraak van Zaterdag af. Die Ernst, weetjewel wil me meenemen naar zijn voetbalclub. Ik ga zijn wedstrijd kijken en daarna mee met zijn elftal om wat te drinken” Ze was even stil. ”Je snapt het toch wel, je vindt het toch niet erg?. Dit is echt waar ik al maanden op zit te wachten”, vervolgde haar vriendin, die de laatste jaren wat tegenslag had gekend als het om verkering ging.
Ze realiseerde zich dat haar vriendin wat ongemakkelijk werd van haar stilte. Ze moest antwoord geven. Gelukkig wist ze welk antwoord. “Hartstikke leuk voor je meid”, zei ze met zoveel hartelijkheid als ze maar tevoorschijn kon toveren.
De opluchting aan de andere kant van de lijn was voelbaar. “Volgende week, kom ik wel hoor. Ik ga heus niet elke week naar dat stomme voetbal”
“Tuurlijk meid, weet ik toch, vele plezier he” zei ze. En hing op.
Verkering was belangrijk, dat wist ze al sinds ze een klein meisje was.
lees ook eens Storm en de ongeschreven roman
Ow ja, verkering. haha. Daar had ik zelf echt niks mee. vriendinnetjes wel, ik echt zo niet.
Ja deze roept herrinering op krijgen en oog voor vriendje en als vriendin moest je maar even wachten
Heel mooi geschreven! Best jammer dat we hier al zo vroeg op het schoolplein mee geconfronteerd worden . Zie het om mij heen helaas nog steeds gebeuren.
Gelukkig zijn de scholen weer open, dan kunnen ze dat weer allemaal opnieuw ervaren
Mijn zoon van 10 heeft al 3x verkering gehad. De meisjes zijn boos als hij het uitmaakt.
Oh ja, dat herken ik wel van vroeger. De verkering boven de vriendschap. Dat voelt toch niet helemaal lekker.
Ahh, het brengt herinneringen van vroeger terug. Zo ging dat bij onze vriendinnengroep ook wel eens. Maar het duurde nooit lang, de vriendschappen bestaan nog en die verkeringen van toen zijn al lang uit het oog verdwenen.
tja als je vriendinnen verkering kregen, moest je op zoek naar andere….ik gelukkig niet altijd en heb mijn vrienden ook nooit opgegeven
Ik ben vrij lang een ‘vrije meid’ geweest, ik reisde veel en had het prima naar mijn zin, maar werd op een gegeven moment niet meer mee gevraagd door vriendinnen die verkenning hadden. Waarom weet ik nog steeds niet, maar het deerde me ook weinig.