niksen even niks doen als je te vroeg bent voor de trein...

Beter te vroeg dan te laat…..dan maar even niksen als ik op de trein wacht.

Ik ben altijd te vroeg voor de trein. Het is mijn aangeboren, aangeleerde, ingebakken angst om te laat te komen, die er voor zorgt dat ik vaak nog de achterlichten van de trein zie die voor de trein die ik wilde halen,vertrekt. Met andere woorden: een half uur wachten dus…
Is dat erg? Soms wel. Soms is het koud, vaak is het nat. We wonen tenslotte in Nederland. Als ik een kopje koffie wil, (welke rampen zijn niet gesust met een kop koffie) moet ik een steile trap af, daarna een steile trap op en voor 2 euro een bak smerige slootwater neerleggen. Daarna moet ik weer diezelfde weg terug. Het enige voordeel is (en daarom doe ik dat ook wel eens ) dat de klok weer 10 minuten is opgeschoven. Mede dankzij het personeel dat ik de kiosk staat. Die jongens hoeven kennelijk nooit een trein te halen.

Table of Contents

het weer is lang niet altijd beroerd

Maar vaak is het weer helemaal niet erg, vaak is het zelfs heerlijk. Je denkt misschien dat het in Nederland altijd regent, maar dat valt reuze mee. Het is net zo vaak droog. En dan kan je gewoon buiten zitten. En dan kan je heerlijk niksen.

niksen

Niksen is geweldig, niksen is fantastisch, maar ik kan het niet. Ik moet altijd iets DOEN, al is het maar het plaatselijke advertentie-krantje lezen, sprietjes onkruid uittrekken of een knoop aanzetten. Ik ben altijd bezig. Ik ben dat oude en verschrikkelijke spreekwoord van die vrouwenhand en die paardentand.
Maar als je op een ( beetje winderig ) perron zit, dan kan je niks, ja, je zou op je mobiel kunnen kijken en je mail lezen. Maar gelukkig loopt de batterij van mijn telefoon razendsnel leeg. Dus bewaar ik haar onderweg voor waar ze voor is: noodgevallen.

En zo doe ik op een perron niks, helemaal niks, soms wel 25 minuten lang. En dat is heerlijk.
De zon op mijn bolletje ( echt er is in Nederland veel meer zon dan je zou denken ) en de wind waait door mijn haren. In het begin heb ik nog wel wat vage ideeën over dingen-die-ik-moet-doen, maar die vervagen meestal vrij vlot tot een tevreden brei van dingen-waar-ik-over-denk. En dan denk ik eigenlijk even helemaal nergens meer over. Ik soes, ik droom , ik ben even heel vaag aanwezig…. wat knapt een mens daarvan op.

Ik vraag me wel eens af: ben ik nu echt zo bang die trein te missen. Of is het mijn aangeboren, zwaar onderdrukte, absoluut geheime behoefte om zo af en toe heel even gewoon heel erg lui te zijn??

Lees ook: optimaal genieten van je vakantie