huilende horeca in tijden van Corona en ander ongemak...

waarom spreek ik over de huilende horeca? nou ……..

Het afgelopen anderhalf jaar, is voor ons allemaal, lastig, weerbarstig, angstig en misschien zelfs wel ondraaglijk geweest. Leven tijdens een pandemie: het is geen klein bier.
Vandaar dat ik me tot nu toe, nooit heb uitgesproken over de huilende horeca.

Ik weet niet zeker of het beeld zoals ik dat van de horeca heb, wel helemaal klopt. Of dat het misschien het gevolg is van keuzes die door tv presentatoren zijn gemaakt. Hebben zij massaal gekozen voor de huilende ondernemers en de opgewekte types, die gewoon doorgaan met leven geen podium gegund ?
Het zou zomaar kunnen als jij daar meer van weet, laat het horen!

huilende horeca

Sinds Corona onder ons is, hebben we ons allemaal massaal aangepast. Dat is de een beter gelukt dan de ander. De groep waar ik steeds moeite mee heb is die horeca. Vanaf het prille begin riepen ze: “dit gaat niet goed, we gaan failliet !!!” Nou kan dat heel goed waar zijn en dat is natuurlijk reuze vervelend. Maar daar voegden ze er dan aan toe: dat is verschrikkelijk voor Nederland!!!.

En daar had ik zo mijn twijfels bij. De afgelopen dertig jaar heeft Nederland er steeds meer horeca gelegenheden bij gekregen. Een paar jaar zat ik in Sittard, waar ik mijn carrière als docente dramatische vorming begon, op de markt. “Gut ”, zei ik .”Dertig jaar geleden waren hier twee kroegen, een restaurant en een lunchroom. Laten we nu eens tellen” Ik kwam tot vijfentwintig horeca ondernemingen…

Nu weet ik dat de Nederlandse bevolking de afgelopen dertig jaar is toegenomen, maar ze is zeker niet ver-vijfentwintigvoudigd. Het kan dus vast geen kwaad, als er wat minder horeca komt, dacht ik zo…

Keer op keer meldde de huilende horeca zich om wederom te melden hoe erg het was. Tja, ik heb de sluiting van de werven, van DAF meegemaakt. Ik heb gezien hoe Fokker failliet ging. Mensen werden daar vreselijk ongelukkig van en…zochten en vonden een andere baan. Dat kunnen mensen in de horeca vast ook doen. Veel positiever dan gaan zitten huilen dat het land niet zonder je kan, dat de regering je niet genoeg helpt en dat het allemaal heel erg oneerlijk is.

Van de week belde ik een restaurant, waar we met onze hele familie wilde komen lunchen. Ik vroeg of ik een tafel kon reserveren ( of meerdere tafels eigenlijk) voor twintig personen, waarvan twee kinderen. Reserveren??? Nee daar deden ze niet aan. Kwamen we uit alle windstreken en wilden we toch wel graag tegelijk eten?? Nee hoor, hun policy was dat er niet gereserveerd werd.Hoe ik ook praatte en redendeerde: dit was hun policy !!

Aha, dacht ik: dit is dus die huilende horeca: Wij willen ons niet aanpassen, dat moeten onze klanten doen!!!!