Hormonen, door Cynthia Poen
Ach die hormonen… Dankbaar dat ze bestaan hoor, maar toch. Voor de mannelijke meelezers, vanaf hier is het niet echt interessant voor jullie om verder door te lezen, echt niet. Of je moet toevallig een gynaecoloog zijn, dan moedig ik aan om vooral wel door te lezen. Ervaringsverhalen, altijd mooi om mee te pikken 
Maar goed, die hormonen dus. Die enorme achtbaan aan gevoel tijdens die pubertijd, en pukkels en borsten en andere gekkigheid. Dan volgen de menstruaties, en vervolgens, als je mazzel hebt en het graag wil, de zwangerschappen. You name it, bij ons vrouwen spelen die hormonen hun glansrijke rol met verve. Bij mij kwam de boel wat laat op gang, dacht ik toen, maar terugkijkend was ik gewoon prima op tijd hoor, met dat ‘een groot meisje’ worden. Ook al was ik de laatste uit mijn klas, en ik kon niet wachten tot die eerste keer.
Dat duurde welgeteld tot na die eerste menstruatie, daarna begreep ik oprecht niet waarom ik er zo naar had verlangd. Dat maandelijks terugkerende evenement, was oprecht pittig in alle opzichten. ‘Als je eenmaal een kindje hebt gekregen wordt het veel minder heftig’. Nee dus meneer de dokter, maar die hoop hield me vele jaren overeind, dat dan weer wel
Eenmaal zwanger, veranderde ik tijdens die negen maanden langzaam maar zeker in een sumoworstelaar, hormonen, wederom bedankt. Ik was echt enorm, ook al had ik er op het moment gelukkig zelf weinig erg in. Die baby, daar lag mijn focus op. Gelukkig was ik vrij snel weer in shape maar mooi zwanger, daar kon ik alleen maar van dromen. Jaar na jaar stoeide ik met de heftigheid van die hormoonstormen in mijn lijf.
Vrouwen
En toen kwam de overgang.
Je raad het al, wederom geen appeltje eitje voor Cynt. Zonder al teveel op de details in te gaan, had ik eigenlijk elke maand een bloedtransfusie nodig. Ineens leken alle voorgaande jaren menstrueren peanuts, vergeleken met deze ervaring. Er ging nog een schep of tien bovenop tijdens die overgang, een heftige finale op de valreep. Moe kreeg ineens een hele nieuwe lading, en naast werk, studie en gezin werd de bank mijn beste vriend. Er waren dagen bij dat ik mezelf letterlijk voort moest slepen, steeds maar de ene voet voor de andere.
Er zijn vast meer vrouwen zoals ik, daar twijfel ik niet aan. Maar er wordt maar heel weinig over gesproken, ik lees er nooit iets over eigenlijk. Wellicht iets van taboe-achtig, ik heb werkelijk geen idee. Heel toevallig las ik toendertijd een artikel over een mogelijke oplossing, en kreeg vervolgens nog wat aanvullende info via een vriendin met dezelfde klachten. Ik heb er niet lang over getwijfeld, en greep de oplossing met twee handen aan. Vakkundig werd mijn baarmoederslijmvlies weggebrand, en na een korte herstelperiode ging er een wereld voor me open.
Voor alle lieve vrouwen die ook dit soort hevige klachten hebben: ik heb er oprecht geen seconde spijt van gehad. Ik kon weer sporten, had weer energie en kon eindelijk weer alles doen wat ik wilde. Ik werkte toen ook wisseldiensten, dus ineens voelde ik me ook geen enorme vaatdoek meer na een serie nachtdiensten. Niet meer dan de normale vaatdoek gevoelens na een aantal nachten werken tenminste Die novasure, best decision ever!
lees ook eens: gewoon snerthumeur en een traan uit zelfmedelijden
Wij op VrouwenPower zijn dol op de opgewekte blogs van Cynthia Poen. Jij ook? lees dan verder op: Cynthia Poen, zorgblogger en schrijfster
Wow klinkt heel heftig! Blij dat er weer een wereld voor je open ging. Moet er zo niet aan denken haha! Wist ook niet dat het kon
Het viel erg mee Mandy! Ik vind het nog steeds een cadeautje
Goed dat je hierover schrijft! Bij mij heeft de gynaecoloog jaren terug eens iets weg gebrand bij de baarmoedermond. Dat bloedde continu heel heftig namelijk (ectropion).
Klinkt ook heel akelig Jouvence! Ik schijf er juist over omdat je er echt weinig over leest, wie weet helpt het iemand
Dat van het wegbranden had ik nog niet gehoord, maar wie weet komt het ooit nog van pas als ik zelf in de overgang kom.
Hopelijk is het tegen die tijd niet nodig Wanda!
Oeh dat wegbranden klinkt wel spannend, maar fijn dat het voor je heeft geholpen!
stelde echt geen fluit voor hoor Jasmijn, dat wordt dmv radiogolven gedaan
Wat fijn dat je zo bent opgeknapt. Ik vind het wel eng klinken, dat wegbranden….
nog steeds blij dat ik de stap gezet heb, dank je wel Nicole
Pff hormonen, hou op zeg, ik moet zeggend at ik er in de puberteit meer last van had dan nu, maar wat een ellende was dat zeg. Goed om te lezen hoe goed het nu gaat.
dank je wel Lodi!