Hoe komt u aan al dat geld
over een verjaardagsvisite en plezier om geld
Het is ook altijd hetzelfde. Je kent het. Je gaat naar een verjaardagsfeestje en terwijl je een paar nette schoenen aantrekt, een borstel door je haren haalt, je ogen opmaakt, denk je de hele tijd:
“”pfffffffff” en “poehhhhhh”. Je hebt gewoon geen zin. De jarige in kwestie, daar is niks mis mee, natuurlijk niet, want dan hoefde je helemaal niet te gaan.
Het is het gedoe erom heen. Het verjaarspartijtjesgedoe: zijn ouders links, haar ouders rechts, de buren daarnaast. De vrienden van de bridgeclub daar weer naast (er zorgvuldig er voor zorgend, dat ze bij elkaar in de buurt zitten) en ergens zit nog een verdwaalde tante of oom. Je kent het.
hoe we aan al dat geld komen….
Soms loopt het totaal anders dan je verwacht. We zaten braaf in de kring, kopje koffie/thee voor ons, petitfourtje in de hand en ineens compleet uit het niets, vertelt een van de gasten: “wij hebben een vakantiehuis gekocht. Krijgen we toch van de notaris een mail of we even kunnen uitleggen, hoe we aan dat geld komen.”
Het is even stil. Ik verwacht dat het gesprek nu de kant op zal gaan van: “witwassen, criminelen en waarom gaan ze geen boeven vangen!” Maar dan zegt iemand anders: “wat zei je: ik beroof oude vrouwtjes?”
“Man,” reageert weer een ander: ”daar is tegenwoordig toch geen droog brood meer mee te verdienen; ik zou bankroof hebben opgegeven! Dat levert pas geld op”
De toon is gezet. We krijgen er met z’n allen zin in. “Afpersing”, suggereert weer iemand anders, en dan zeg je gewoon: “ik weet even niet hoeveel dat per persoon heeft opgeleverd, maar dat vraag ik nog wel even na.”
Een wietplantage, komt langs, of zou XTC meer opleveren of brengt opium het meeste geld in het laatje??
Wat zou er gebeuren als je witwassen als bron van inkomsten opgeeft, of kan je dan toch beter opgeven dat je wat dames achter de ramen hebt zitten?
Dus, je weet het, als je een saai verjaarspartijtje wilt opleuken vraag je gewoon terloops: “waar heb je dat geld vandaan?” Grote kans dat iemand roept: “Ik schrijf columns!“
heerlijk om te zien hoe een zo’n opmerking een inspirerend gesprek veroorzaakt. Vaak wordt het een gesprek van klagen zeuren, eeuwig treuren.