Het weerhuisje
Je ziet het niet vaak meer : een weerhuisjes. Ik vraag me zelfs af of  “de jeugd van tegenwoordigâ€, wel weet wat of het is..
Een Oostenrijks weerhuisje
Mij opa en oma hadden er eentje. Een Oostenrijks weerhuisje. Want daar gingen ze in de vakantie altijd heen. Opa beweerde bij hoog en bij laag, dat het vrouwtje naar buiten kwam als de zon scheen en het mannetje als het regende. Of was het nu omgekeerd?
Hoe het ook was, was het, maar wat zeker is, is dat ik als kind dat huisje scherp in de gaten hield.
Er moest toch een punt zijn, waarop ze gingen draaien? Ik kon mij niet voorstellen dat zo’n mooi huisje gewoon niet zou moeten doen, wat het moest doen…
Als ik er aan terug denk dan vraag ik me verbijsterd af hoe het mogelijk was dat een kleuter voor een weerhuisje gaat zitten in de hoop de poppetjes te zien bewegen.
Wachten op de trein…
Aan de andere kant, toen zoonlief nog een peuter was, stond hij ook geduldig uit het raam te kijken. Er zou zeker wel weer een keer een trein voorbij komen.
Dat rotsvaste blijmoedige vertrouwen dat alles beslist goed komt. En het geduld daar rustig op te wachten…Het is een vermogen dat we als grote mensen helemaal kwijt zijn geraakt.
Wij gaan niet meer een potje zitten afwachten. Afwachten? Het idee! Hoe dom kan je zijn. Afwachters zijn achterblijvers, handelen moet je en wel NU.
Vertrouwen in de goede afloop
Over het algemeen handelen mensen wel met rots vast vertrouwen in de goede afloop. Maar blijmoedig zou ik het vertrouwen niet willen noemen….
Nee bij veel mensen staat de gewenste uitkomst al in steen gebeiteld. Het mannetje moet nu naar buiten komen! En als er dan ineens het vrouwtje uit het weerhuisje naar buiten komt, dan is het huis te klein…In plaats van dat ze blij zijn, dat het weerhuisje echt werkt!!
lees ook : Het is weer wisselvalig
zo leuk zo n huisje. zou er zo een kopen als ik er ergens een zag
Ik ben gek op weerhuisjes ik had er een hand hout gesneden uit Oostenrijk maar helaas is de kwikmeter stuk dus volgende vakantie even een nieuwe kopen
o wat grappig! succes met een mooie vinden
Nog nooit van gehoord haha. Nog nooit eentje gezien geloof ik.
hahha, ik zei al : de jeugd van tegenwoordig weet misschien niet eens wat het is
Wat leuk! Een weerhuis! Ik had hier echt nog nooie van gehoord hihi!
haha, dus ik had wel gelijk toe ik zei: volgens mij weet de “jeugd van tegenwoordig” niet eens wat het is
Ja, als kind kon ik ook úren lezen, hele dagen gewoon. Nu word ik al kriegelig als ik een uurtje heb volgemaakt…”Jezus, tijd voor wat anders hoor”. Die dankbaarheid en tevredenheid heb ik gelukkig iets meer ontwikkeld.
dat herken ik wel…ik kon ook uren lezen als kind. met een stukje chocola erbij was ik volkomen gelukkig
Tegenwoordig gaat dit allemaal digitaal. Echt jammer, want zo’n huisje is natuurlijk veel mooier dan een metertje buiten en binnen. Gemakkelijker is niet altijd mooier. Wij hadden vroeger ook een huisje wat er wel een beetje op lijkt. Maar waar die gebleven is?
grappig dat er zoveel mensen zijn die roepen : waar is dat ding gebleven
Oh ja, ik kan mij zo’n weerhuisje van vroeger ook herinneren. Alleen was hij stuk (werd mij verteld) Misschien waren de grote mensen toen ook al gestopt met geduldig wachten….
Mijn opa en oma hebben nog zo’n weerhuisje en in dezelfde stijl een klokje.
Heel tof geschreven! Ik denk dat we soms best wel van kinderen kunnen leren qua geduld hebben tot dat in hun ogen magische ding gebeurt. Wij zijn zo gefocussed van snel sneller snelst in de hoop om niets te missen. Waardoor we juist heel veel mooie dingen missen.
dank voor het compliment en het benoemen van de kern
Ik vind weerhuisjes superleuk! En ik herinner me ineens dat ik er ooit ook eentje had. Maar ik weet niet waar die is gebleven….
Dit doet me denken aan onze vele zomervakanties naar Oostenrijk ,waar ik tijden kon staan kijken naar deze weerhuisjes, die trouwens niet altijd gelijk hadden.