Een burn-out, zorgde ervoor dat het roer om ging...

‘Ik zie een burn-out, zegt ze tegen me, met dat hart van jou is niks mis’. Ik staar, ik voel dat ik staar, en haar woorden gonzen door mijn hoofd. Als verdoofd loop ik weer naar huis. Al die fysieke klachten die ik had, die zaten dus gewoon tussen mijn oren. Eenmaal thuis huil ik, met lange gieren geef ik mijn emotie een podium. Tegelijkertijd voel ik opluchting, omdat ik nu een kapstok heb voor alles wat al een hele poos niet goed voelt, diep van binnen.

Inmiddels is het bijna vier jaar geleden dat de huisarts tegen mij zei dat ik een burn-out had. Zelf noem ik het overspannen, burn-out is een stempeltje waar ik mezelf niet in kan vinden. En het is volledig mijn eigen schuld dat ik overspannen werd, ik gaf jarenlang te weinig ruimte aan mijn eigen gevoel. En dat wreekte zich genadeloos.

De eerste weken ziek thuis waren bijzonder. Ik was nooit zo veel thuis, zomaar met niks om handen. Ik zat in die fijne stoel maar wat naar buiten te staren. De hele dag. Keek naar koolmeesjes en alles wat er nog meer door de tuin fladderde. Maakte een wandelingetje door het bos om daarna maar weer in die stoel te gaan zitten. Na die eerste weken van helemaal niks besloot ik ontslag te nemen.

Het was wellicht te rigoureus, achteraf bezien, maar ik wilde niet afhankelijk zijn van bedrijfsartsen, opbouwschema’s en wat nog. Wat dat betreft, heb ik altijd mijn eigen pad bewandeld. Ik ben een jaar iets totaal anders gaan doen. Verre van ideaal, maar het gaf me de ruimte om te voelen en na te denken.

Mijn burn-out leerde me wat ik anders moest gaan doen.

En dat bleek best een waslijst te zijn. In die periode heb ik keuzes gemaakt waar ik vandaag de dag nog steeds dankbaar voor ben. Ik leerde dat ik veel meer mezelf moest zijn en leerde ook hoe ik mezelf moest zijn. Ontwarde die warboel aan gevoel en zette wat ik ervaarde op papier. En al die gevoelens deelde ik ook weer met anderen. Roekeloos en volledig transparant. Wat een overwinning was dat.

Nog elke dag ben ik trots, op mij. Op alles wat ik deed en nu nog doe. En ik ben dankbaar voor alle kansen die op mijn pad verschijnen doordat ik dat durfde. Mooi he?! Al die schrijfsels zijn inmiddels een bundel geworden, eentje waar ik serieus blij mee ben.

Lezen? Leuk! https://www.uitjeervaring.nl/zorgliefde.html

en lees op VrouwenPower van Cynthia: zwerftocht