Het nieuwe normaal en waarom het zo slecht went
Maandenlang heb ik gedacht dat het nieuwe normaal betekent, hou afstand, ontsmet je handen en zoen geen vreemde mannen.
Langzamerhand kom ik er achter dat het veel verder gaat en dat het fundamenteel invloed heeft op ons dagelijks leven. Let wel ik beklaag me niet, ik geef niemand de schuld. Het is alleen maar moeilijk
Neem boodschappen doen: het nieuwe normaal is, je wagentje schoonmaken, 1,5 meter afstand te houden in de winkel. En mag ik nu weer met z’n 2-en de winkel in, of moet ik alleen?? En hoe laat ga ik, kan ik de drukte vermijden, wat zeg ik tegen die mijnheer die toch op mijn tenen gaat staan, zonder zich ook maar een tel om die 1,5 meter te bekommeren.
Dat hoefde ik 8 maanden geleden niet. Ik liep naar de supermarkt, ik gooide mijn karretje vol rekende af, mopperde op de langzame kassière: klaar.
Ik verzorg een vakantiehuisje van mijn nicht. Mensen boeken het huisje, ik krijg een lijst wanneer wie komt en met hoeveel. Ik zorg dat de zaak geregeld wordt. Dit jaar krijg ik lijstje op veranderd lijstje, op veranderd lijstje…Ik word er zenuwachtig van: straks zie ik iets over het hoofd. Komt de familie L uit A nu wel of niet?
in het nieuwe normaal…
De dochter van een van mijn vriendinnen is jarig, mijn vriendin belt: niet het gebruikelijke zal ik ’s middags of ’s avonds langs komen. In het nieuwe normaal is de vraag is: hoe vier je het?
De vriendin die haar hond bij mij zou brengen komende zondag belt af: het hele feest gaat in verband met de nieuwe maatregelen niet door…
Moeders brengen hun kinderen naar school en soms weer me terug naar huis:juf zit te wachten op de Corona test. Niks vanzelfsprekend: om half negen zet je ze af en om half drie haal je ze op.Het nieuwe normaal, je hebt als moeder geen idee waar je aan toe bent. De Juf zelf weet ook niet hoe haar werkdag eruit zal zien, heeft ze haar klas, heeft ze twee klassen??
Bij het nieuwe normaal,kijk je voortdurend in je agenda. Pas je jezelf voortdurend pas je die aan. Voortdurend veranderen de meest gewone dingen….
We zijn onze routine kwijt, onze normale denk-ik-nooit-over-na vastigheid.
Daar worden we moe van…een mens heeft nu eenmaal behoefte aan een zeker mate van routine en zekerheid. Die zijn wein het nieuwe normaal even kwijt. Ik vind het bijna net zo erg als niet meer knuffelen…
Ik vind het ontzettend naar, al moet ik mijzelf echt dwingen om te denken: het is zoals het is. Even doorzetten. Er zijn ergere dingen op de wereld. Het komt goed. Dat het goed komt (uiteindelijk) daar ben ik van overtuigd. Alleen om dan nu die positieve verhalen te horen van: en dan verandert ons gedrag / de situatie / ons leven / het milieu / de wereld. Daar zit ik nog niet helemaal. Het zal kloppen en uiteindelijk leer je van alles wat.
Maar ik mis inderdaad de knuffel die ik mijn vader kon geven. Het gemak waarmee je naar een afspraak kon gaan. De events met collega’s. De vriendinnen met wie ik zij aan zij hardop kon lachen, dansen. Ik mis het leven. Wat klinkt dit dramatisch hè? Maar het is wel exact hoe ik het voel…
ik houd mij aan de regels maar zal nooit helemaal opgaan in het kuddegedrag zoals het kabinet dat wil
Inderdaad. Doordat het steeds verandert, wen je nergens aan. Meer overzicht in de maatregelen zou ik daarvoor prettig vinden.
En wat te denken van het ‘nieuwe normaal’ in de zorg…..
Om half 9 wordt er wat afgesproken wat om half 10 al weer anders is
Het blijft een gekke en nare tijd en nu met dit slechte weer,voel je hem nog meer….of mss ben ik er daardoor wel gevoeliger door..hopelijk is alles ooit weer normaal
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het op bepaalde vlakken wel prima vind. Niet van die volle agenda’s met verplichtingen. In begin moest ik wel me weg vinden in het nieuwe gebeuren. maar ben wel meer gaan waarderen wat ik hem en stuk rust gevonden dus het is ergens goed voor geweest. Ga nu bewust ergens heen of niet heen. Het zou alleen mooi zijn dat we het allemaal van elkaar eens accepteren bijv als je iets niet wil ook na corona
Ik heb er eigenlijk niet zo’ n moeite mee, pas mee aan. En die afstand vind ik prima, geen drukke verjaardagen meer.
Verschrikkelijk vind ik het, wordt er haast depressief van. Ik hou van knuffelen en mis alles zo ontzettend
Precies, weet je de regels daar hou ik me aan en dat gaat prima, maar het plannen, het niet door kunnen gaan, het ‘ o jee ik hoest en nu’, dat vind ik lastig, ik hou van plannen, maar ik plan helemaal niks momenteel.