Het mag wat kosten

Ik hou van koken en kerst is een heerlijke tijd om die hobby uit te leven. Manlief vind koken zo mogelijk nog leuker dan ik. Dus we staan gezellig samen te kokkerellen.

Gisteren meldde ik vol trots aan een vriendin, dat ik iets ging doen wat ik al wilde doen, sinds ik als tiener een kerst in Amerika heb doorgebracht.  Ik wilde een ham gaan glazuren. Maar ik wist nog niet helemaal  waarmee.

“Weet je wat lekker is”, zei mijn vriendin. “die Canadese stroop, hoeheetieookalweer”  “Ahorn”, zei ik “en weet je wat die kost??”
“Het is kerst”, was haar verweer “het mag wat kosten.”
“Nu ben je precies mijn man”, zei ik. En dat was niet bedoeld als compliment.
Want als manlief een hobby heeft, dan mag het wat kosten. Ook als het geen kerstmis is….

In onze keuken

puilen de keuken lades en kastjes uit van de verschillende ingrediënten. De blikjes, de pakjes, de noten, olijven, kruiden en kruidenmengsels…
Zijn kippen wonen niet in een hok, maar in een paleisje…En geloof me: op onze tuin hebben we heeeel veel gereedschap…Krijgen jullie een beetje een beeld?
Het mag dus wat kosten.

Grappig genoeg is hij verder heel zuinig. Sterker nog : hij is net zo’n schriep als ik…

Vanmorgen liep ik naar mijn favoriete wolwinkel, om de voorraad aan te vullen. Dat  ik met kerst lekker kon doorhaken. Ik ben namelijk bezig met het haken van een deken.
Een prachtige deken in 5 kleuren. Normaal gebruik ik leuke wol, die maar een euro vijfendertig per bol kost.  Ze hebben deze bollen in een overvloed aan prachtige kleuren: keus genoeg dus. En met zo’n 15 bollen heb je een aardige deken. Het moet allemaal wel leuk blijven natuurlijk.
Maar deze deken, hier zit mijn hart in, mijn lol en plezier. Hier heb ik eerst gekeken wel materiaal en welke kleuren ik wilde gebruiken.

Soms mag het wat kosten…

lees ook: met gesloten beurzen

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like