Het is er gewoon niet….

Er gaan tekorten ontstaan, er gaan tekorten ontstaan…ho stop er zijn tekorten.

We hebben met z´n allen de productie van onze goederen teveel uit besteed naar China en andere landen waar ze bereid waren ze tegen een hongerloontje te produceren. En nu ligt het vervoer plat en die landen dwars…en ineens kunnen wij in Nederland dingen niet meer krijgen.

Ik had er wel over gehoord, ik lees een krant, ik kijk tv. Het leek mij allemaal zo´n ramp niet. Volgens mij hebben we van alles veel te veel.
De lieve mevrouw van het wol winkeltje klaagde dat ergens in een container nog een wol voorraad ligt te wachten tot ie eindelijk naar haar winkel verscheept wordt. De stapels wol liggen naast de kasten met wol en zijn bijna even hoog… `Voorlopig wol genoeg`, zeg ik vrolijk. En dat is ze wel een beetje met me eens. Maar toch…

De dochter van een vriendin gaat op kamers, ze zoekt aan aanvulling op een Ikeakast. Bij Ikea niet meer te krijgen. Maar zie: allemaal vriendinnen van haar moeder (waaronder ik) hebben nog onderdelen van dit systeem in een hoekje van de zolder staan. Mooi opgeruimd en iedereen blij.
We moeten maar eens leren om het te doen met wat we hebben, toch?

tekorten bij de Hema

En dan ga ik naar de HEMA om bh’s te kopen en slips en hemden. Dat doe ik alleen als de voorraad die ik eerder heb aangeschaft op is. Helemaal op. Ik wil gewoon basic. Simpel bamboe basic. Het is er niet. Of het is er niet in mijn maat…
Er is wel ander ondergoed, dat kan ik ook kopen, maar dat is niet basic en niet bamboe.

En dan dringt het tot me door, dat het lastig is dat niet alles er is. Dat ik wel met minder keus wil doen, maar dan moet mijn keus er nog wel tussen zitten….
Ik denk nog steeds dat we met veel minder spullen toe kunnen dan we nu doen. Maar wie bepaalt welke spullen wel en welke spullen niet…

Dat gaat discussies geven waarbij die over de coronapas in het niet verbleken.

lees ook eens: Spaanse meubel-perikelen van margaret of lees: poetshulpleed

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like