ik verwijn als deze hitte zo doorgaat, iemand die kan helpen...

Ik weet het zeker….ik verdwijn.

Oke, iedereen heeft het over de hitte…De kranten staan er vol mee. Statistieken over andere hete zomers, wat-als-en als we straks geen water genoeg hebben. Sombere bespiegelingen over de op hande zijnde klimaatsverandering, waar dit een voorproefje van is…

Van een kop word ik echt somber : straks vinden we dit een koele zomer…
Dat is dus echt een opmerking om mij helemaal wanhopig mee te maken..
En van die berichten over smeltend asfalt waar een eend in vast blijft plakken, daar word ik echt heel treurig van

Maar het aller, aller verdrietigst word ik omdat ik nergens enige herkenning vind…Niemand herkent mijn probleem.

Mijn probleem is namelijk dat ik verdwijn. Terwijl ik hier mijn best zit te doen voor jullie een leuk stukje te tikken, verdwijn ik gewoon weg. Het is geen fris praatje ( maar ja als het wel fris was, had ik dit probleem niet ) maar langzaam druppel ik weg….

Wat belangrijk is, is dat ik verdwijn…

Of nee, ik druppel niet. Ik guts. Het water stroomt van mijn voorhoofd, en uit mijn nek. En waarschijnlijk ook onder mijn oksels vandaan, maar daar ga ik nu niet op in. Ik heb ook mijn grenzen.

En dat is ook niet belangrijk. Wat belangrijk is, is dat ik verdwijn. Een mens bestaat voor 65 % uit water. Op dit moment verlies ik daar het grootste gedeelte van. Want tegen dit waterverlies kan ik niet opdrinken. Geloof me, het guts er harder uit dan dat ik het erin drink..

En in al die berichtgeving, al die onheilsboodschappen, ben ik niet tegen gekomen wat ik nu tegen die verdwijning van mezelf zou kunnen doen.
In eerste instantie was ik er nog wel blij mee. Ik zag gewoon wat kilootjes verdwijnen, nou dat kon lijen, dat kan ik jullie verzekeren.

Maar als we in dit tempo doorgaan en deze hittegolf schijnt nog even te duren, dan blijft er niks meer van me over dan de 35 % niet-water waaruit ik ook besta.

Eerlijk gezegd, ben ik wel een beetje nieuwsgierig hoe dat er uit zal zien…