Groot geluk en klein geluk, het een kan je delen, het ander niet

Het zijn van de eenvoudige dingen waar een mens zo blij van kan worden.

Op de een of andere manier, onthouden onze hersenen het grote geluk. Je trouwdag, het halen van dat diploma waar je zo hard voor gewerkt had. Dat gevoel toen je hoorde dat je die zo felbegeerde baan echt eerlijk waar gekregen had. Het moment dat je wist dat je zwanger was…Bladzijden vallen er te vullen met groots en overweldigend veel grote geluksmomenten.

Komt het daardoor dat we zo makkelijk, de kleine geluksmomenten overslaan? Er zo weinig over zeggen?

100 dagen klein geluk

Een paar jaar geleden was er op Facebook een challenge waarbij mensen 100 dagen een gelukkig moment moesten posten. Maar 1/3 van de deelnemers hield het vol…

Nu kan je je afvragen of het publiekelijk posten van geluksmomenten nu wel zo prettig is.
Wil een mens werkelijk dat iedereen kan meegenieten van dat kopje koffie waar je jezelf op trakteerde? En dan moet er ook nog gereageerd worden op alle commentaar op die post. Wat blijft er dan over, kan je je in gemoede afvragen, van dat heerlijke moment. Dat moment waarop je even onderuit mocht zakken, met dat welverdiende “bakkie troost” Niet zo heel veel, waarschijnlijk.
Het kleine geluksmoment is verworden tot een opdracht…

het is moeilijk deelbaar

Het kenmerk van klein geluk is – in tegen stelling tot groot geluk – dat het moeilijk deelbaar is.
Een huwelijk, een baan, een kind een nieuw huis, iedereen kan het zien, sterker nog iedereen moet het zien! Iedereen kan zich dit geluk voorstellen en deelt er in.

Klein geluk is veel minder deelbaar. Hoe deel je die glimlach van je man, de armen om je nek van je kind, dat intens voldane gevoel van een schoon en opgeruimd huis? Het zijn momenten waar een verhaal achter zit, een verhaal dat alleen jijzelf kent. Het zijn jouw momenten, je deelt ze niet, je bewaart ze in je hart

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

2