Gooi wat in mijn schoentje.

Gooi wat in mijn schoentje.

Een van de leukste dingen van Sinterklaas vond ik, nee herstel, vind ik, het schoen zetten.

Ik had dat als kind al, die 3 schoenen bij de kachel, jawel ik ben zo oud toen ik nog in Sint geloofde, hadden we een kolenkachel. En dal zingen, zelfs mijn vader bromde mee.
Het was wel jammer dat mijn moeder het vierkant verdraaide om stro in huis te halen. Of een winterwortel. En als we al eens geschrapte worteltjes van de groenteman aten, dan werden die gekookt. Kon je met goed fatsoen niet meer aan een paard opvoeren.

Hoewel het er niet op leek, was ik toch altijd een beetje bang dat die saaie witte boterhammen die wij in onze schoen stopten, invloed zou hebben op wat er in de schoen gestopt werd. Heus ik was niet ontevreden, er zat altijd wel iets in wat ik lekker vond en nooit zo’n vieze chocolade muis, maar toch.

in de kinderschoen

Wist ik veel dat ik als kind last had van het picture perfect-gevoel.
Laat je echt niet wijs maken dat de “jeugd van tegenwoordig” zich op laat fokken door influencers , tik-tok en Pinterest. Hoewel onze cultuur veel minder een beeld cultuur was dan die van nu, hadden wij ook afbeeldingen genoeg om te zien hoe het zou moeten zijn….

Nu heb ik  geen last meer van dat picture perfect gevoel. Als het over Sinterklaas gaat, begrijp me goed. Maar ik verlang wel terug naar het schoen zetten…
Ik weet niet wat dat precies is,  wij doen hier nog steeds aan Sinterklaas, over verrassingen en cadeautjes heb ik echt niet te klagen.

Ik denk dat het een verlangen is naar een tijd dat er magische dingen gebeurden. Mannetjes die over de daken slopen, je huis binnen drongen, alleen maar om jou een cadeautje te geven…En die dan ook nog wisten wat je lekker vond. En het je niet kwalijk namen dat je geen winterwortel te pakken had gekregen…. Sinterklaas kapoentje…mag ik wat magie in mijn schoentje.

lees ook eens Morgen gaat het beter of lees : niet winkeldag

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1