Gezichtsverlies, het doet altijd zeer

Er zijn landen, waarin niets erger is dan gezichtsverlies.
De bedrogen echtgenoot mag zowel de minnaar van zijn vrouw om zeep brengen als de vrouw zelf. Liever moord en doodslag, dan gezichtsverlies.
Wij, nette mensen, zijn daar natuurlijk ver boven verheven… Ahummmm. Alhoewel….

Oke, we moorden er over het algemeen niet voor, we slaan heus niemand dood. (misschien alleen in gedachten). Maar dat we allemaal ons stinkende best doen te voldoen aan de norm is zeker.
Nee,  stop !wacht even! We willen voldoen aan meer dan de norm. De norm is voor watjes. Als je daar niet boven zit, dan leid je serieus gezichtsverlies…

Dertigers en gezichtsverlies

Bij dertigers is dat het allerduidelijkst. Die moeten een baan waarbij ze twee keer modaal verdienen, terwijl ze er tegelijk hun passie in kwijt kunnen. Ze moeten een mooi nieuw huis (ingericht in Scandinavische stijl), met minimaal 2,1 kind. Natuurlijk hebben ze het recht op tijd voor zichzelf. Mooie reizen  (die nooit naar Scandinavië  gaan), horen er bij. Bijvoorkeur een wereldreis.
Overdrijf ik? Echt niet. De statistieken geven mij gelijk. Nergens zijn zoveel mensen op en afgebrand als juist in de generatie van de dertigers. Vind-je-ut-gek? met die torenhoge verwachtingen van het leven?

De vorige generatie

Dat de wil om te scoren in de generatie  van dertiger zichtbaar is, wil nog niet zeggen dat het in de generatie daarvoor niet voorkomt. Sterker nog, ik denk dat de vorige generatie (wij dus) het fundament voor de dertigers van nu gelegd hebben. En stevig ook.
Want het is mijn generatie, die hun kinderen geleerd heeft: je kan alles bereiken, wat je wilt.
Wanneer je je best doet, dan kan alles. Dat werkt natuurlijk voor geen meter. Natuurlijk kan je niet alles als je je best maar doet. Ik had graag mooi kunnen zingen, om maar eens wat te noemen. Zo jammer dat ik geen toon kan houden. Onze generatie had het heus wel door, dat je niet alles kan bereiken door alleen maar je best te doen zonder talent. Dat is vermoedelijk de reden, dat we inzet zijn gaan waarderen.  Oke, je kan niet mooi zingen, maar je hebt je best gedaan: een zesje! Geen gezichtsverlies ! Zie je wel: je kan alles, als je maar je best doet…

Om de zaken nog erger te maken, hebben we onze kinderen het idee gegeven dat ze er ook recht op hebben, dat alles kan. Wij vonden dat we als ouders niet aan de norm voldede, als onze kinderen niet gelukkig waren… En als vogeltjes vlogen we af en aan naar het nest. Onze snavels vol brokjes geluk….

Daar hebben we die arme dertigers mee opgescheept: ze doen hun stinkende best en dan lukt het toch niet.  Ze zijn vaak zelfs niet gelukkig. Dat gezichtsverlies, dat doet pijn. Maar laten we dankbaar zijn, dat het niet lijdt tot moord en doodslag.

lees ook: vertrouwen geef je altijd vooraf

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like