gepiep en geknars in de ruimte

Ik wist het niet. Echt niet. Ik had er nog nooit van gehoord. En toch is het waar. Wij maken geluid.

En dan bedoel ik niet ons stemgeluid of het geluid van onze auto’s, fabrieken, oorlogen, het ruisen van watervallen of al die andere geluiden die we allemaal wel kennen. Ik bedoel het geluid van de aarde zelf.

Het schijnt dat ook andere planeten geluid maken. Het is ons namelijk gelukt om vanuit dat grote heelal geluidsopnames ervan te maken. Ik vond het met stip het meest fascinerende nieuws dat ik ooit gehoord had, temeer omdat ik altijd dacht dat het daarboven volkomen stil was. Een volkomen stilte in een volkomen duisternis. Dat laatste is mijn eigen invulling van hoe het er daarboven uit moet zien want als ik aan die miljarden sterren denk dan kan ik niet anders concluderen dat het eigenlijk vreemd is dat het daar donker zou zijn. Maar goed, ik ben geen Andre Kuijpers.  

geluid van verschillende planeten

Van verschillende planeten liet men de geluiden horen. Ze klonken allemaal anders. Als laatste liet men toen horen hoe ‘wij’ klonken en geloof me; ik viel helemaal stil. Heb ik doorgaans mijn bekkie bij me en dacht ik dat ik alle geluiden op de wereld ook al wel eens een keer gehoord had, nee hoor dit sloeg werkelijk alles. Het deed iets met me. En dan is dat iets nog zachtjes uitgedrukt. Het raakte me tot in mijn diepste zijn. Het was zo’n prachtige lage monotone bromtoon dat ik meteen dacht: wat is dit heerlijk. En wat een bevoorrechte bewoners van planeet Aarde zijn wij. Want waar alle andere planeten niet verder kwamen dan een rusteloos gepiep en geknars hadden wij dit geluid. Geloof me als dit geluid ’s avonds zacht in jouw slaapkamer klinkt, je valt geheid meteen in slaap. Ik denk zelfs dat als dit geluid op de vele oorlogsfronten zou klinken, dat men zich dan in een paar dagen tijd met elkaar verzoent. En dat men spontaan lekker ouderwets de vredespijp zou roken, waarna men daarna met een wederzijdse uitnodiging voor een kopje koffie, zingend huiswaarts ging.

planeet aarde….

Dat is dus wat het met mij deed. Visioenen van vrede bracht het mij zelfs. Maar helaas het zal bij visioenen blijven. En dat is jammer. Want als je beseft hoe mooi en hoe uniek planeet Aarde is maar tegelijk ook zo klein, zo nietig en zo kwetsbaar in dat immense heelal, dan kunnen wij toch eigenlijk niet anders dan onze grote mond houden en stil zijn en hopen dat het nooit zover komt dat we noodgedwongen moeten verhuizen naar Mars of welke planeet dan ook, om dan pas te horen hoe mooi de Aarde klinkt.

Lees van Anneke de Jong ook: Het is nog niet te laat en Poldertocht

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1