over fotolijstjes en de verhalen die ze je kunnen vertellen...

mijmeringen over fotolijstjes en de tijd

Een fotolijstje het is zo’n ding wat je op een dag aanschaft omdat je die ene bijzonder foto wil etaleren. En die foto is echt te mooi om zo op te muur te prikken, te bijzonder ook. Die foto is een herinnering aan een bijzonder moment. Dus er moet iets omheen, dat dit moment bevriest en vasthoudt. Voor eeuwig en altijd.

En daar staat of hangt je mooie moment, in een fotolijstje.
Jaar na jaar na jaar. Voor de bewoners van het huis vallen ze al niet eens meer op.
Als je ze weg zou halen, ja dan misschien.

Wanneer ik in het huis kom van mensen die ik niet ken, moet bekennen dat ik direct stiekem in hun boekenkast gluur: zeg me wie uw boeken zijn en ik zeg u wie u bent. (vrij naar een bekend spreekwoord) Maar een tweede blik is toch naar de foto….lijstjes. Juist ja niet de foto’s.

de fotolijstjes vertellen verhalen

Is het je nooit opgevallen dat foto’s van belangrijke momenten altijd bij iedereen op elkaar lijken?
Een huwelijk, de geboorte van een (klein)kind, een behaald diploma, een mooie reis, een groep vrienden.
Het zijn de lijstjes die boekdelen spreken.

Bij mijn oma stonden de foto’s in zilveren lijstjes, bij mijn moeder waren ze van hout. Ik deed niet aan lijstjes en stopte alles in zo’n glazen pas Partout van de Hema. Die waren enorm goedkoop en dat mocht ook wel, bij het dichtklemmen van die dingen sneuvelde het glas met regelmaat.
De volgende generatie besloot zich uit te leven op fotolijstjes. De een was nog doller en drukker dan de ander. Allemaal naast elkaar op de muur, je kon de foto’s bijna niet meer zien.

En daar hangen, staan en liggen ze dan, de fotolijstjes, die onze herinneringen binnen kaders en achter glas voor eeuwig voor ons vasthouden. Ze hebben iets ontroerends, vind je niet?

lees oude foto’s of lees : in de armoekeuken: aardappelsoep