-
Berichten
-
Om mijn vader.
Knuffel
Dat wat ik ook doe of zeg: alles is fout of is mijn schuld.
Ik had m’n best gedaan op een heerlijk verse lasagne. Na het eten vond mijn vriend het een goed idee om die weer terug te zetten in de oven (why the piep zou je dat überhaupt doen?). Met de vraag of ik die later in de vriezer wilde zetten. Ik heb niet echt geantwoord. Later op de avond hoor en zie ik hem bezig met iets uit de vriezer. Ik dacht dus dat hij het inmiddels had gedaan.
Volgende ochtend blijkt van niet. Lasagne nog steeds in de oven. Voorwand helemaal vies van de damp. En sindsdien als we de oven aanzetten komt er een enorme stank vanaf. Doe ik de oven open om te ruiken, ruik ik niks. Maar eenmaal dicht wel weer. Een heel vieze geur.
Waarom ik huilde: ik zei gewoon in het algemeen tegen mijn vriend dat zoiets niet verstandig is en het beter niet meer kan gebeuren. Met algemene woorden, zonder de schuld op hem te schuiven. En hij raakt me toch een partij geïrriteerd! (Zoals altijd….) “Maar JIJ zou hem in de vriezer zetten!”
“Wie heeft hem er überhaupt in gezet?”Tijdens het eten was ik m’n tranen terug aan het dringen en zat uiteindelijk te huilen. Ik heb hem ijskoud gezegd dat ik hem niks meer te zeggen heb. Want alles wat ik zeg of doe is fout. En nu is hij nog geïrriteerder naar boven gegaan om te gaan slapen ivm nachtdienst.
ach wat een nare situatie….het ziet er een beetje naar uit dat jullie op elkaars zenuwen werken..want goed beschouwd is het maar een kleinigheid.
Jammer van de lasagna, maar gelukkig leven we in een land waar er genoeg eten is…
Hoe komt het toch dat jullie het elkaar zo lastig maken?Dat wat ik ook doe of zeg: alles is fout of is mijn schuld.
Ik had m’n best gedaan op een heerlijk verse lasagne. Na het eten vond mijn vriend het een goed idee om die weer terug te zetten in de oven (why the piep zou je dat überhaupt doen?). Met de vraag of ik die later in de vriezer wilde zetten. Ik heb niet echt geantwoord. Later op de avond hoor en zie ik hem bezig met iets uit de vriezer. Ik dacht dus dat hij het inmiddels had gedaan.
Volgende ochtend blijkt van niet. Lasagne nog steeds in de oven. Voorwand helemaal vies van de damp. En sindsdien als we de oven aanzetten komt er een enorme stank vanaf. Doe ik de oven open om te ruiken, ruik ik niks. Maar eenmaal dicht wel weer. Een heel vieze geur.
Waarom ik huilde: ik zei gewoon in het algemeen tegen mijn vriend dat zoiets niet verstandig is en het beter niet meer kan gebeuren. Met algemene woorden, zonder de schuld op hem te schuiven. En hij raakt me toch een partij geïrriteerd! (Zoals altijd….) “Maar JIJ zou hem in de vriezer zetten!”
“Wie heeft hem er überhaupt in gezet?”Tijdens het eten was ik m’n tranen terug aan het dringen en zat uiteindelijk te huilen. Ik heb hem ijskoud gezegd dat ik hem niks meer te zeggen heb. Want alles wat ik zeg of doe is fout. En nu is hij nog geïrriteerder naar boven gegaan om te gaan slapen ivm nachtdienst.
Cheer Up! De ovendeur gewoon open laten staan een dag met een bakje chloorwater of anders erin en lekker hard lachen erom…en denk eraan maak nooit meer verse lasagne….schotel hem een kom uiensoep voor:sjago:
niet echt dat ik nou huil dat de tranen me over de wangen lopen, maar ik schiet regelmatig vol als ik naar Jip kijk
niet echt dat ik nou huil dat de tranen me over de wangen lopen, maar ik schiet regelmatig vol als ik naar Jip kijk
Oww Felice mag ik zeggen dat ik dat herken…
Oww Felice mag ik zeggen dat ik dat herken…
knuffel en ik ben blij dat je het zegt, het verandert niks, maar het troost wel…
niet echt dat ik nou huil dat de tranen me over de wangen lopen, maar ik schiet regelmatig vol als ik naar Jip kijk
Knuffel
Knuffel Hannie
Het besef dat het goed mis is met mijn geheugen en ik ook op het forum niet meer goed functioneer.
@Marith, hoe kom je daar nu bij lieve Marith, omdat je in de war was over een post?/ Overkomt ons allemaal wel eens hoor. Ik zie niks wat niet goed zou zijn.
Marith, ik ben er ook weer ff. Kop op meissie. Je kan niks fout doen. Je doet wat je doet en dat is niet fout. En dat geheugen …. dat hoort er bij. Dat gaat af en aan (of op en neer …. net hoe je het bekijkt).
Vandaag om het overlijden van de dochter van mijn vriendin
Ja en nee. Deze dochter was zo ziek. Al jaren. En lichamelijk gehandicapt.
Mijn vriendin heeft er vrede mee. Maar het blijft moeilijk.1 week geleden nadat ik gehoord heb dat een vriendin terminaal is. Longkanker.
En ja ze heeft altijd gerookt. Maar er zijn ook mensen die roken en worden 98 precies! Een gezonde levenstijl helpt natuurlijk een beteje, maar is geen garantie. Het leven biedt nu eenmaal geen garanties…en dat maakt het leven soms heel erg lastig….
Nu. Vriendin met terminale longkanker is overleden.
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.