Eten met stokjes
Observaties uit China 5
Als je naar China gaat is het best handig als je een beetje met stokjes uit de voeten kan. Ik heb het jaren geleden geleerd van een Taiwanees. We zaten samen met nog een aantal anderen in een training in Duitsland. Als groep wilde we een avond gaan eten bij de Chinees. Aangezien we een Chinees in onze groep hadden leek het ons allemaal een goed idee om eens echt Chinees te gaan eten. Omdat ik de enige in de groep was die Duits sprak, moest ik mijn Taiwanese collega vergezellen naar de plaatselijke chinees, om het geplande diner te organiseren.
Echt Chinees
In de middagpauze liepen we aarzelend het restaurant in. De rest heb ik volledig gemist, want vanaf de begroeting ging het hele verhaal in het Chinees. Vijf minuten later stonden we buiten en bleek alles geregeld.
Echt Chinees eten is toch anders dan wij gewend zijn, lekkerder misschien wel, maar zeker vreemder. In die setting leer je natuurlijk ook eten met stokjes van iemand voor wie dat normaler is dan eten met mes en vork.
Eten met stokjes
Sinds die tijd eet ik chinees altijd met stokjes, om het bij te houden, maar ook een beetje omdat het wel comfortabel is. Mijn kinderen heb ik het ook bijgebracht. Dat wil zeggen dat ik het ze heb aangeboden. Of ze er ook wat mee deden mochten ze zelf beslissen. Twee van de drie kunnen redelijk met stokjes eten.
Vaardigheden
Toen ik een paar weken terug weer eens in China was kon ik dus best een beetje indruk maken als ik toevallig aan tafel zat met uitsluitend westerlingen. Bij een officieel diner kwam ik echter tussen twee Chinese dames te zitten. Mijn vaardigheden bleken plotseling een stuk minder indrukwekkend. De dames waren echter graag bereid me af en toe te helpen. Zeker nadat ze hadden ontdekt dat ik bereid was om van alles te proberen en de meeste dingen ook nog wel lekker leek te vinden.
Vreemd eten
Ik heb dan ook heel wat vreemde dingen gegeten tijdens mijn bezoeken aan China. Kippenpoten (de voeten) had ik al eens gegeten en dit keer kwamen daar zee-oren bij. Ik had nog nooit van zee-oren gehoord en toen ik ze at wist ik nog steeds niet wat ik had gegeten. Ze werden opgediend in een soep, die me aan Indiana Jones deed denken. Ik viste er met mijn stokjes één uit zonder hem te laten vallen. Dat was al heel wat, maar het lukte me niet er een stukje vanaf te bijten, dus het beest ging in zijn geheel in mijn mond. Best taai en weinig smaak. Geen wonder als je later terugleest dat het een zeeslak is.
lees ook: Shanghai Tower
Eten met stokjes lukt me niet. Ik eet te weinig bij de Chinees om ermee overweg te kunnen
Eten met stokjes .. Hmmm! Vanwege mijn deels Javaanse gewortelde achtergrond, zou ik moeten zeggen dat ik dit onderhand prima kan. Gek genoeg! Bak ik er vrij weinig van .. en heb ik toch liever een lepel of eten met mijn handen. Lastig zo dat gepiel, zeker als je trekt hebt! ?
Liefs!
Mijn partner heeft ook Javaanse roots, maar die eet ook niet met stokjes hoor. In Nederlands Indië werd ook met een lepel gegeten.
Vind het leuk om af en toe eens met stokjes te eten. Oh die vreemde dingen lijken helemaal niets voor mij. Het gedacht alleen al.
Het eten met stokjes lukt me enigszins, maar na een biertje of wijntje bij het eten, is degene die naast me zitten niet helemaal veilig meer.
Wat betreft het eten van vreemde dingen, daar ben ik altijd wel voor te porren. Bij mij geen: ‘Wat de boer niet kent, dat eer hij niet.’
Oh ik ben er onderhand wel pro in geworden haha!
eten met stokjes lukt me totaal niet, ik probeer het telkens maar geef het al snel op :) geef me maar gewoon mes en vork :)
Als je eenmaal door hebt hoe het werkt, zijn ze best handig.
Eten met stokjes lukt aardig, al doet mijn dochter het veel beter dan ik. Chapeau dat je je zomaar aan allerlei onbekend voedsel waagt, dat is echt niets voor mij.
Ik probeer gewoon alles, valt ook weleens tegen hoor.