“Eet een beetje heet” over Beb Vuyk en mijn liefde voor koken
“Eet een beetje heetâ€, een kookboek uit de zestiger jaren, geschreven door Beb Vuyk, leerde me iets wezenlijks over koken..
Mijn moeder had ronduit een hekel aan koken, maar mijn vader vond het leuk. En dus kookte hij in de weekenden. Hij kon koken, mijn grootmoeder was een feministe avant la lettre en vond dat jongens ook moesten koken.
hoeveel zonen en echtgenoten?
Even een zijpad: hoeveel echtgenoten en zonen van mijn lezers kunnen koken? Goed koken, bedoel ik. Een ei bakken kan iedere aap. ( Hopelijk heb ik nu geen apen beledigd, ik verklaar voor alle zekerheid dat apen lieve en sociale beesten zijn en zeer intelligent. Ik heb niets tegen apen, mijn buurman is…o nee weer fout) Laat ik terug keren naar het onderwerp van mijn topic.
In de weekenden kookte mijn vader dus en ik mocht hem helpen. Ik zal een jaar of negen of zo zijn geweest. Ik hielp met hakken en snijden. Daarnaast moest ik het recept voorlezen. Twee regels verder lezen dan waar we waren, zodat we vooruit konden plannen.
Beb Vuyk
Voor een kind is het natuurlijk gewoon heel knus om met
pappa in de keuken te staan. Dus in het begin vond ik het daarom alleen al
leuk.
Dat het eten over het algemeen door de rest van het gezin lekker werd gevonden,
dat was mooi meegenomen.
Op een goede dag, kocht mijn vader het boekje “eet een beetje heet†van Beb Vuyk. Hij had 5 jaar in de tropen gewoond en hield van de “Indische keukenâ€. Die Indische keuken bleek nog niet zo gemakkelijk te zijn. We moesten flink zwoegen op de nasi, de kip en de loempia. En eerlijk gezegd: het mislukte ook wel eens.
en daar begon…
Toch begon mijn liefde voor koken bij Beb Vuyk. In het boekje stonden namelijk niet alleen recepten. Er stonden ook verhalen in. Verhalen over hoe in Indië (zo heette het toen nog) deze gerechten werden gemaakt. En wanneer ze gegeten werden. Ze legde uit hoe je in Nederland aan onmisbare ingrediënten voor het verschillende gerechten kon komen. Het waren warme en vaak hilarische verhalen.
Door haar begon ik te beseffen dat eten meer was dan met de familie om tafel te zitten, het eten naar binnen schuivend. Dat eten een feest kan zijn, maar koken ook. Want lekker koken maakt het feest mogelijk. En daar begon mijn liefde voor koken.
bron foto BoekenWebsite.nl
Mijn vader kan zeker wel koken, niet altijd even succesvol, maar hij kan het in het algemeen wel! Mijn vriend kan ook wel koken maar hij eet dan ook echt alleen maar aardappels, groente en vlees. Hij moet niks hebben van pasta’s etc, dus de makkelijke dingen kan die haha!
het is een begin..
Leuke blog. Ik ben geen keukenprinses. Heb vroeger nooit samen met mijn moeder gekookt, maar zo af en toe leerde zij mij wel wat ik moest doen. Dus de basis heb ik wel geleerd, maar ik had er vroeger weinig interesse in.
en hoe is dat nu ?
Zelf houd ik helemaal niet van koken en ben ik heel blij dat mijn vriend dat bijna altijd doet…
Het lijkt mij erg interessant om de verhalen uit Indië te lezen, zelf ben ik alleen niet echt gek op koken… het is meer een verplichting.
Goh, wat een leuk verhaal. Heerlijk als je van koken houdt. Voor mijn uppie vind ik het altijd teveel tijd kosten. Doe het wel, maar simpel en gezond.
Dat vind ik altijd mooi, van die kookboeken waarbij recepten gecombineerd worden met verhalen. Mijn vader is trouwens kok dus die kan koken ;) en mijn stiefvader kon ook goed koken.
Mijn moeder wilde mij vroeger liever niet in de keuken hebben want dan duurde het allemaal een stuk langer en daar had ze het geduld niet echt voor. Ik heb het dus pas geleerd toen ik uit huis ging en inderdaad dankzij de nodige kookboeken. Mijn vriend heeft hetzelfde en ik moet zeggen dat hij zich inmiddels heel verdienstelijk kan koken.
ik heb nooit met met mams in de keuken gestaan en nu nog spijt van, ze kookte altijd maar mij boeide dat allemaal niet zo en heb uiteindelijk leren koken van mijn partner
Leuk geschreven, recepten met verhalen vind toch altijd ietsje interessant… Ik kan wel redelijk koken 🥘
Ik heb ook heel wat uurtjes met mijn moeder in de keuken doorgebracht, mijn vader kon nog net water koken. Bij mijn kinderen is het heel verschillend gegaan. Mijn oudste zoon kon al behoorlijk jong prima koken en vond dat ook leuk, mijn dochter heeft net genoeg meegekregen om een voedzame maaltijd in elkaar te sleutelen, die houdt meer van bakken (en dat kan ze dan ook erg goed). De jongste is er een beetje tussendoor geglipt en heeft pas de laatste jaren een beetje leren koken.