Wanneer de wereld even stilstaat
Als de wereld tot stilstand komt: het corona virus dwaalt rond
Het is een vreemd gevoel, vergadering na vergadering wordt afgezegd: ik vind dat stiekempjes wel rustig…. Mijn tuinen willen ook graag aandacht. En wie weet: komen we tot de ontdekking dat we met de helft van de vergaderingen minder toe kunnen. Wat een zegen zou dat zijn ! Gewoon even een mailtje rondsturen, allemaal reageren en – terwijl ik met de benen op tafel van een kop koffie geniet – de knoop doorhakken. We kunnen er wat mij betreft een gewoonte van maken, ook zonder virus
Wanneer je iemand wil bezoeken, die ziek is, moet je wel clean zijn, met de trein reizen is dan uit den boze. Ik zie in de vriendenclub van dochterlief hoe vrienden elkaar over pittige afstanden, wg brengen in hun auto. Zo leer je je vrienden kennen.
angst voor het virus
Diezelfde dochter zit drie uur bij haar Syrische buren: zij
begrepen weinig van al die informatie, maar de boodschap van de lege schappen,
kenden ze maar al te goed…Dit betekende onheil. En hierop doorgeredeneerd
dachten ze dus dat het virus een vorm van bacteriële oorlogsvoering was…
Zo leer je je buren kennen en krijg je een kijkje in de diepe angst van mensen
die een oorlog zijn ontvlucht.
nieuwe wegen
Een logopediste, die de kinderen waarmee ze werkt niet in de steek wil laten, is nu druk bezig digitale lessen te maken, filmpjes op te nemen en interactieve opdrachten te bedenken. Het vervangt op geen enkele manier het werkelijke contact, maar het is beter dan niks. En strakjes als alles weer normaal is, dan is het prachtig extra oefen materiaal…
het virus en de grootmachten
Ondertussen is de lucht in China in geen tientallen jaren zo schoon geweest. Daarmee kunnen we alle praatjesmakers die beweren dat climate change een verzinsel is en dat het in het geheel niet aan de industrie ligt, mooi de mond snoeren.
En ondertussen probeert Trump het vaccin tegen het Coronavirus te kopen, om ervoor te zorgen dat alleen Amerika recht heeft op dit vaccin. Sommige dingen veranderen dus niet…
Ik ben als enige op kantoor aanwezig. De rest werk thuis. Ik merk aan mijzelf dat ik het toch wel een beetje eng vind allemaal. Kreeg maandag opeens paniek aanval van o jeetje straks wordt ik ziek en stel ik wordt net beter enz enz
Ik werk nu vooral thuis en dat wil prima, maar je mist wel het snel even overleggen met een collega, maar goed, alles om risico’s te vermijden natuurlijk.
Het is bizar ja. Vergaderingen worden geannuleerd of omgezet in conference calls. Creatief word je er wel van. Wat een naar gevoel voor die Syrische buren van je dochter… de oorlog zijn ze ontvlucht en in de supermarkt ontstaat zo’n beetje “oorlog” om toiletpapier niet-primaire levensbehoeften.
Het is bizar he, wat er nu allemaal in de wereld gebeurd! Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven.
De school heeft voor de oudste thuiswerk. De twee jongsten zitten op peuterspeelzaal dus hebben geen thuiswerk. Wel zijn we nu veel in de tuin en ga elke dag met de jongens iets knutselen
Wij zitten nu met zijn vieren thuis, allen aan het werk. School zorgt elke dag dat de opdrachten voor de kinderen klaar staan en zij werken in alle rust nu achter de computer en met hun schriften. Ze geven aan de rust van huis heel fijn te vinden. We doen spelletjes en merken dat we prima samen in een kleine ruimte kunnen zijn. Ik vind het allemaal best eng, vooral omdat niet iedereen zich aan de fatsoensnormen houdt, je leert je medemens wel kennen.