Een opgeruimd type
Ik ben al zeg ik het van mijzelf: een opgeruimd type.
Het is natuurlijk niet echt heel netjes om de loftrompet over jezelf te toeteren, maar wat waar is, mag ook wel eens gezegd: Ik van binnen en van buiten opgeruimd.
Mij hoor je niet mopperen. Zelfs niet als het zo als nu 5 dagen non stop regent. Zo hard dat e nog niet eens droog bij de auto komt die aan de overkant van de straat staat. Geen klacht komt over mijn lippen. Ik roep lachend: “wat fijn dat er paraplu’s zijn!†en “gelukkig, na die droogtes van vorig jaar, kunnen de boeren elke regendruppel gebruiken!â€
Wanneer ik bij de Hunkemöller outlet verkoop drie uur op mijn naaldhakken in de rij sta, om twee bh’s voor de helft van de prijs te kunnen kopen, dan ben ik blij dat ik mijn naaldhakken uit kan doen, als we onze boodschappen betaalt hebben. En nog veel blijer dat e bh’s blijken te passen, want passen is er natuurlijk niet ij op zo’n outlet. Gelukkig ken ik mijn maten. Mij hoor je niet klagen, ik blijf vrolijk en opgeruimd.
Mijn huis: altijd opgeruimd
Mijn huis is een afspiegeling van mezelf: altijd keurig opgeruimd. De appeltjes liggen in de keuken op de blauwe schaal, de sinaasappelen in het mandje.
De huisdeursleutel gaat bij binnenkomst direct in de antieke soepkom van oma. En de portemonnee leg ik op het plankje in de meterkast, daar zullen inbrekers zeker niet naar een portemonnee gaan zoeken ! Ja opgeruimd zijn alleen is niet genoeg, je moet ook nog een beetje je hoofd gebruiken.
Dat kan niet iedereen, zo moest ik tot mijn grote spijt vaststellen Mijn partner, was niet zo opgeruimd en gebruikte zeker zijn verstand niet.
Dat hij de appels legde waar de sinaasappels hoorde en de sinaasappelen in het gootsteenkastje stopte, daar kon ik nog mee leven. Dat hij er niet in slaagde te onthouden in welke kleurvolgorde de kussens op de bank lagen….dat vond ik al lastiger. Ik geef eerlijk toe, daar raakte ik mijn opgeruimdheid wel even kwijt…
Maar de dag dat ik thuiskwam en zijn scooter lag in onderdelen in de huiskamer, toen ging het mij echt te ver. Stel je voor, alle onderdelen zwierven zonder enige orde door de huiskamer. Hier een moer, daar een bout, daar een uitlaat.
Zonder een woord te zeggen, heb ik alles ongesorteerd in dozen gemikt en buiten bij het grofvuil gezet. Manlief ernaast.
Opgeruimd staat netjes.
eens ook eens: mannen kunnen niet opruimen
Ik kan niet beginnen alvorens alles er eerst pico bello en opgeruimd bij ligt … het is een soort van uitstelgedrag
Mannen lijken daar totaal geen moeite mee te hebben en ook de ‘chaos’ niet te zien.
In sommige kamers van mijn huis is het een georganiseerde chaos. Drie dingen zijn bij mij altijd netjes opgeruimd en geordend: mijn muziek, mijn tassen en mijn make up
Ik hou zelf enorm van een opgeruimd huis, maar helaas ziet mijn vriend dat anders, dus het is altijd een georganiseerde bende bij ons thuis.
Hahaha, ik ben visueel ingesteld en ik zie dit zo voor mij. Laatst had ik een experiment gedaan en een grote hoop midden in de ruimte tussen de woonkamer en keuken neergezet. Even kijken wat hij ging doen (ik ben diegene in huis die alles opruimt en netjes neerlegt). Wat denk je? Hij stapte er gewoon zo overheen 🙈
Ik hou er ook van als het hele huis schoon en opgeruimd is;
al ligt het er een dag later alweer rommelig bij met al mijn schoolgerief & kan ik een dag later weer stofzuigen met onze langharige katten… zucht.
Ik vind het zalig als alles er netjes bij ligt maar de eerlijkheid gebied mij om erbij te zeggen dat ik niet altijd degene ben die alles opruimt!
Haha, prachtig, een opgeruimd type ben ik ook, maar zo ver ben ik nog nooit gegaan ;) Mijn huis is aan kant, daar voel ik me goed en prettig bij.
Mijn huis is altijd schoon maar tegelijkertijd ook altijd een chaos en niet opgeruimd