Een nieuwe jas. door Margriet

Drie jaar geleden liep ik een winkel in zonder duidelijk doel. Even lekker neuzen. Ik paste een jas en dacht meteen: ‘dit is hem’. Dat is vaak zo, dat je iets leuks tegenkomt, als je er niet naar op zoek bent. Een knielange beige wollen jas met een goede schnitte. Hij was breed genoeg op mijn schouders en lang genoeg voor de kou. Ik kocht hier een kleurige shawl bij en voelde mij helemaal gelukkig met de aankopen. Ik kreeg veel complimenten. ‘Wat een mooie jas’, ‘Goh, wat staat die jas jou goed’, ‘Mag ik je wat vragen?.. Waar heb jij die jas vandaan?’ Ja dat heb je weleens, dat je aankoop helemaal bij je past. 

Het huishouden.

Onderweg naar huis bedacht ik me wat ik allemaal nog moest doen komende week. Gymschoenen kopen voor de jongens, schoonmaken, koken, de was. Hoewel ik voorheen altijd tevreden ben geweest met de invulling van mijn dag, merkte ik nu dat het begon te wringen. Alsof die jas niet meer zo goed paste. Mijn werk als secretaresse en het huishouden deed ik al jaren op de automatische piloot. Ik voelde hier weinig uitdaging meer in. De jongens begonnen ook steeds zelfstandiger te worden. 

Het waren ondertussen al tieners. Ik besloot mij aan te melden voor een opleiding, toegepaste psychologie. Wat een fijn gevoel is dit. Weer iets voor mezelf te doen. Te werken aan mijn eigen ontwikkeling. Ik leef op, lees over onderwerpen die ik interessant vind. Mijn perspectief verandert. Ik voel, ondanks de drukte, meer ruimte.

De “nieuwe” jas… 

Het huishouden blijft. Ik heb de laatste zomerkleding gewassen en opgeborgen. Ik haal de winterkleding weer naar voren. Ik pak mijn mooie jas, hij lijkt er wat valer uit te zien. Ik trek hem aan, maar zie nu dat de jas begint te pillen. Ook op de ellebogen en in de kraag wordt hij wat sleets. Deze jas ‘past’ mij niet meer.

lees ook: je hebt twee soorten mensen

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

4