Een ijsje en een herinnering
Een paar dagen geleden zaten we samen met een bevriend koppel op een terras. Te lunchen. Het kan weer! Dat vierden we en tegelijkertijd vierden we dat een van onze vrienden jarig was. Of misschien deden we het ook wel andersom, dat zou best kunnen.
Maar wat genoten we van het feit dat dit weer kan.
Ik stelde voor de lunch te besluiten met een ijsje. Onze vrienden hadden een beter plan: even verderop was een fantastische ijssalon. We waren in hun home town, we lieten ons willig leiden.
Inderdaad we belanden in een absoluut ijspaleis, waar de keuzestress genadeloos toesloeg.
Met onze hoorntjes en bakjes gevuld met zeer zorgvuldig uitgezocht ijs, liepen we naar buiten, om het daar staand op te eten. Nog niet alles mag…
Terwijl we tevreden likten en lebberden en veel “”hmmmmm”, zeiden, moest ik ineens denken aan Nelis.
Nelis, was de ijscoman in het stadje waar ik opgroeide. Hij had een witte kar, met daarin vanille-ijs. Soms, maar dan moest je echt geluk hebben, zat er roze ijs in. Dat smaakte naar aardbeien. Hoewel ik dat roze ijs natuurlijk veel lekkerder vond dan het witte, heb ik die aardbeien nooit geproefd.
Het ijskarretje had een grote bel. Als Nelis het pleintje tegenover onze straat in fietste, luidde hij de bel. Dan rende we naar onze moeders en riepen “Nelis is er” de vraag mag ik een ijsje, hoefden we niet te stellen. Dat was wel duidelijk. Het mocht eigenlijk altijd wel.
Met onze dubbeltjes holden we dan naar Nelis voor ons ijsje, bang dat hij al weg zou zijn. Hij schepte de ijsjes in de bakjes en zei altijd: “je krijgt een bakje van een kwartje, dan knoei je niet zo”
En dan lebberden we tevreden voor zijn karretje ons ijsje op. Bijna altijd een wit vanille-ijsje. Maar wel in een bakje van een kwartje. En zonder enige keuzestress.
eet ook eens: ice cream for breakfast day
Oooooh de ijscoman met zijn karrertje en de bel daar heb ik goede herinneringen aan. En dan maar snel rennen door de straat en hopen dat je nog op tijd was.
Ja, ijsjes in een bakje is echt mijn favoriet. Dat scheelt zoveel geknoei. Vaak heb ik stracciatella met aftereight.
Tegenwoordig zijn er zo veel verschillende smaken ijsjes. Ik kies meestal een bakje met stragiatella eb cheesecake.
Het is zo fijn als iets eenvoudig als een ijsje nostalgische herinneringen kunnen boven brengen. Ik hou ervan. Misschien ben ik wel een beetje nostalgisch en zelfs melancholisch aangelegd. Ach ja!
Ondanks dat het ijskarretje hier nog langskomt is het jaren geleden dat ik er nog een ijsje heb gekocht.
Hier komt in de zomer het Ijsmanneke. Die heeft best wel veel keuze. Maar die komt net voor etenstijd
Dinsdag nog bij ijssalon geweest en indd wat onwijs veel keuzes hadden ze
Een ijsje gaat er nog steeds goed in! Vroeger al, maar nu nog steeds!