Over droom en daad en wat daar allemaal tussen zit.
Jullie kennen vast wel die beroemde dichtregel van Elschot: “Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg” Maar ken je ook het vervolg?
De hele strofe gaat zo:
“Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg
en praktische bezwaren.
Maar ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren
En die des avonds komt, wanneer men slapen gaat ”
Op een prachtige manier weet de dichter te verwoorden hoe ingewikkeld het is, om dromen om te zetten in daden. Hoeveel zichtbare, maar ook onzichtbare hindernissen ons ervan weerhouden, onze droom na te jagen.
Hoe kom je daar nu zo bij zal je je afvragen. Nou kijk: maandagavond keek ik “Spoorloos”. Een jonge man, als peuter te vondeling gelegd, vond niet alleen zijn moeder, maar ook zijn vader terug. Volgens goed gebruik bij Spoorloos vond er een ontmoeting plaats tussen kind en biologische ouders.
En daar viel mij op, dat deze jongen een mondje Spaans sprak.
De droom en de daad
In alle afleveringen die ik heb gevolgd ( geloof me het zijn er veel ) heb ik dat nog nooit eerder gezien.
Terwijl het toch heel erg voor de hand zou liggen. Je bent geadopteerd, je droom is je biologische ouders te ontmoeten…Dan leer je hun taal.
Al eerder had ik me verbaasd over de mensen die ik zie in “Ik vertrek”. Die hebben de grote droom een bed en breakfast te beginnen op een geitenboerderij in een uithoek van de Franse Pyreneeën. Of ze willen speedboten verhuren op Majorca, of…nou ja vul maar in. Daar gaan ze helemaal voor. Maar ze spreken geen woord over-de-grens…
Als nuchter mens, denk je: je wil iets. Je hebt een grote droom. Ga zitten, bedenk wat er nodig is om dat voor mekaar te krijgen. En doe het.
Maar zo eenvoudig is het leven niet. Het leven is geen enkelspoor, dat maar een kant uitgaat.
Er is weemoedigheid, die niemand kan verklaren…
Waarom zou je een moeilijke taal leren om met ouders te praten, die misschien wel echt spoorloos zijn, Of die –erger nog – je helemaal niet willen zien?
Als je je geluk elders wil beproeven, kan er zoveel op je af komen, dat je er niet eens meer aan begint. Dan maar hup onvoorbereid in het diepe springen. Alles beter dan het niet doen, het is tenslotte je droom.
Er zijn veel manieren waarop wij mensen worstelen en ploeteren met onze dromen. Sommige komen uit. Anderen niet. Dat is soms heel erg jammer, maar soms misschien wel beter.
Want weet je waar de man in het gedicht van Elschot over droomde?
“Hij dacht ik sla haar dood,
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
En rennen door het vuur en door het water plassen
Tot bij enig lief, in enig ander land”
lees ook: https://www.vrouwenpower.nl/herfst/
Het is inderdaad waar; waarom zou je de taal van je biologische ouders niet leren wanneer je ze wilt ontmoeten? Het geeft toch een indruk van interesse in hun leven?! Net hetzelfde als de droom om in een ander land te gaan wonen. Als je de taal van het land niet kent, leer je het land op een andere en misschien ook verkeerde manier kennen. Je geraakt niet uit de voeten; je kan bvb. geen contact maken met je buren of de werfleider die je huis renoveert. De vondeling is een prachtige voorbeeld van hoe het wel moet!
Mijn droom is om tijd en rukmte te hebben om te schrijven. I love it! Mooi gedicht. Ik kende het nog niet
Wat leuk dat je het kent! Iedereen kent die regel, maar niemand het gedicht..
Ik heb wel wat dromen en een paar van die dromen staan eindelijk op de planning in 2018. Hopelijk is dat het begin van een reeks dromen. Al denk ik dat je altijd wel nieuwe dromen krijgt. Leuke post!
ik hoop met je mee !
Mooi stukje. Goed geschreven, thnx for sharing!
Dit is nieuw voor me, ik nooit van dat gedicht gehood, ik vind wel heel interessant. Volgens mijn hebben we allemaal dromen en doelen die we graag willen bereiken. soms is het haalbaar en soms niet….
Toch vind ik het wel slim om je ergens op voor te bereiden. Het is denk ik de kunst te vinden van durven springen + je goed voorbereiden.
Ik heb wel dromen, maar ik maak geen concreet plan om ze daadwerkelijk uit te voeren en ja dan kun je blijven dromen…. als je iets wilt moet je er natuurlijk wel wat voor doen.
Nog nooit van dat gedicht gehoord, om eerlijk te zijn. Ik ben wel van het “ik heb een droom en ik spring nu in het diepe”. En dan denken “Waarom heb ik dit ook alweer gedaan?” Dan komt het uiteindelijk allemaal wel goed. Maar soms komt er ook zoveel op me af dat ik vooraf de moed al opgeef. Eeuwig zonde.