Dol op drama

Ik ben dol op drama

Vroege was ik docente drama,een vak dat ik met hart en ziel beoefende. Maar als ik vertelde wat ik deed voor de kost dan kreeg ik steevast dezelfde grap naar mijn hoofd: ”oooh wat een drama!” Dan glimlachte ik beleefd. En zweeg…. Over drama, in de vorm van theater en toneelspelen, valt heel veel te zeggen. Wees niet bang, daar gaat dit stuk niet over. Dit stukje gaat over mensen die inderdaad overal een drama van maken. Dat is niet grappig.

Ik weet bijna zeker dat iedereen in zijn of haar kennissenkring wel zo’n drama type heeft. Iemand die altijd, maar dan ook altijd in de narigheid zit, die altijd problemen heeft en niet van die kleine he.Dat snap je.
Het zijn die mensen die roepen: “Wat is er toch met mij? Het lijkt wel of ik het aantrek! Waarom moet het altijd mij overkomen? Ik ben geloof ik niet voor het geluk geboren!” Nouja, je snapt wat ik bedoel, vul me gerust aan.

Drama, drama en nog meer……

Heel lang heb ik – ik geef het eerlijk toe – echt te doen gehad met dit soort figuren. Het leven kan soms ook behoorlijk genadeloos zijn, laten we wel wezen. We hoeven alleen maar de bewegingen in Afghanistan te volgen om dat te weten. Ondanks mijn medeleven, voelde ik ook wel enige verbazing. Een gevoel van “inderdaad ja, hoe kan dat nou, dat jij nu alweer…” Echter, langzamerhand ging ik denken: ”je doet het erom, je vindt al dat dramatische gedoe gewoon leuk” In het begin schrok ik wel van mijn eigen gedachten. Ik vond dat heel erg onaardig van mezelf.  Maar hetwas sterker dan mijn medelijdende ik.Hoewel ik mezelf wat minder aardig vond, nam ik afstand van de dramaqueens in mijn leven. Dat was best rustig.

Nu las ik van de week een enorm leuk artikel (zie bron vermelding) van Joanna Scott.
Zij zegt klip en klaar, dat die mensen, die altijd midden in dramatische situaties zitten, mensen zijn die verslaafd zijn aan aandacht…
Volgens haar is het een diepe onzekerheid, een hunkering naar aandacht, die er voor zorgt dat deze mensen hun problemen opjagen tot ongekende hoogten.

Leven met zo iemand om je heen, is niet altijd makkelijk, sterker nog het is hondsvermoeiend.  Sterker nog: een hond hebben is veel minder vermoeiend. Zoals ik al zei: toen ik afstand nam van de dramaqueens in mijn kennissenkring was dat gewoon heerlijk rustig. Over het algemeen hoef je niet bang te zijn dat afstand nemen van een dergelijke vriend of vriendin erg moeilijk is. Je hebt gewoon een tijdlang geen of zeer weinig tijd. “Sorry, sorryorry, druk druk druk!” Je zal zien, ze zoeken iemand anders, die wel aandacht heeft voor hun problemen. Dat maakt dan ook je functie pijnlijk duidleijk. het was niet jouw vrolijk en liefhebbend karakter. Je was ingehuurd als OOR.Maak je geen zorgen. Na verloop van tijd ben je een van hun vele drama’s geworden. ”de vriendin die me niet begreep…”

http://www.femalefirst.co.uk/relationships/drama-in-your-life-875955.html

lees ook: Wel of niet op de weegschaal

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like