Dichtbij de natuur
Voor wat betreft het dichtbij de natuur staan, hebben we als mens heel wat ingeleverd de afgelopen 100+ jaren. De natuur is zo ingericht dat we moeten kunnen overleven met wat Moeder Natuur ons biedt. Maar wie weet er tegenwoordig nog welk plantje goed is tegen hoofdpijn, een open wond, koorts of wat dan ook? Mensen in het amazone gebied die niet door enige vorm van ‘beschaving’ worden gehinderd.
kilometers alleen natuur
Lang geleden maakte ik met mijn moeder een reis door Oost-Turkije. We reden door een voor mij ongekend niemandsland. Bergen, bergen, bergen, kilometerslang en opeens een nederzettinkje van zo’n 10 huisjes. Daarna weer kilometerslang door de bergen. Toen dacht ik: Oh, wat erg voor die mensen. Helemaal afgesneden van de rest van de wereld. Steeds vaker denk ik nu: Oh, wat heerlijk. Helemaal afgesneden van de rest van de wereld. Geen internet. Niet weten dat de mensheid zichzelf rapido aan het vernietigen is. Nul social media. Geen kantoor. En geen prestatiedrang. Gewoon lekker je eigen groenten en fruit telen en af en toe komt er een wagen met overige boodschappen. Je niet te hoeven meten aan Kim Kardashian en consorten want huh, wie?
ik doe niet meer mee…
Ik ben nu 40 en ben al 14 jaren hele weken aan het werk. Uiteraard heb ik ook wel eens vakantie maar die dagen zijn gelimiteerd. Ik volg yogales om te ontspannen maar vaak is het daar aanwezig zijn een race tegen de klok. Om 17 uur ben ik thuis, dan maak ik snel wat eten klaar, eet dit en ga snel douchen. Uit de douche rappie, rappie aankleden, yogamatje pakken en weg. Na de yogales, naar huis, thee maken, thee drinken en naar bed want de wekker piept de volgende dag weer vroeg om weer een dag te werken. Natuurlijk ben ik blij met mijn vaste baan, ik kan mezelf instandhouden maar soms zie ik programma’s op de televisie en dan ben ik jaloers op de hoofdpersonen. Alleen al dat ze de durf hebben een vinger op te steken naar de maatschappij en te zeggen: “Ik doe niet meer mee”. Baan opzeggen, huis verkopen en gaan.
de natuur wordt losgelaten
Het aardse systeem is geënt op de natuur en een soort van sociaal netwerk, een vangnet. Familie en/of vrienden. De natuur wordt tegenwoordig meer en meer losgelaten en de gevolgen hiervan zullen ongetwijfeld ooit aan de mensheid nog duidelijker kenbaar worden gemaakt. Meer en meer leeft de mens als een ongeleid projectiel en gedraagt zich alsof er allemaal geen einde is. Ondertussen is 70% van de insectenpopulatie uitgestorven door onder andere het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Worden ongelooflijk veel diersoorten bedreigd met uitsterven en velen zijn al uitgestorven. Fossiele brandstoffen raken op.
zijn we ons doel voorbij geschoten
Het beschermlaagje tussen de aarde en het universum begint steeds dunner te worden. De UV-stralingen worden sterker waardoor huidkanker vaker voorkomt. Om dit tegen te gaan worden op overheidsniveau allerlei verdragen en protocollen gesloten en vastgesteld. Ik vraag me vaak af of het nog allemaal te redden is. Zijn we ons doel niet voorbijgestreefd? Het doel is om samen te leven, hier en nu op deze aarde. Maar vooral de westerse wereld lijkt als doel te hebben om vooral geïsoleerd te leven en meer en meer en meer te willen: Kijken naar waar we over 1, 10 of 50 jaar kunnen staan. We moeten werken tot we 67 zijn, als je geluk hebt. Betalen de hoofdprijs aan belastingen. Betalen de hoofdprijs aan allerlei verzekeringsmaatschappijen. Weten voor 80% niet waar ons voedsel vandaan komt en stellen ons bloot aan allerlei gevaren.
de rede op de achtergrond
Wat zou het fijn zijn als die rede wat meer op de achtergrond kon staan en ons instict ons wat meer zou leiden. Werken is leuk maar het moet leuk blijven, dus werken tot een jaar of 60 lijkt me meer dan voldoende. Ik snap dat dit financieel voor de overheden niet mogelijk is dus burgers hebben hierin een eigen verantwoordelijkheid. Sparen voor je oude dag. Net als vroeger. Het basisinkomen lijkt me hierin ook prima. Iedereen een basisinkomen. En als je wat meer wil, ga je maar werken. Be happy with what you have. If you want more, go get it yourself!
lees ook van Nori: hypotheek en ex kankerpatient
Ja we proberen alles te temmen wat in onze buurt komt en die natuur zat ons natuurlijk al eeuwen een beetje dwars en zal dat de komende eeuwen ook nog wel blijven doen. De mens kan niet zonder de natuur, maar de natuur kan prima zonder de mens.
ik heb af en toe ook zo’n verlangen naar “gewoon” Maar als de oogst van mijn moestuin mislukt ben ik heel erg blij dat ik niet van de opbrengst van mijn tuin hoef te leven.
maar tussen helemaal zelfvoorzienend zijn en fatsoelijk met de aarde omgaan zit natuurlijk nog een hele wereld……….
ik ben het zo met je eens. De vrije markteconomie is totaal doorgeslagen. Een basisinkomen voor ieder? Top! Krijg je weer gelukkige mensen van. Wat pensioen betreft: ik heb fulltime gewerkt van mijn 17de tot mijn 62ste. 45 jaar dus. Gelukkig was dat nog in de tijd dat het allemaal wat rustiger ging. ik benijd de werkenden van nu dan ook niet. Zoveel stress. Mooi stukje, het kan anders als we allemaal willen.
Ik vind het van tijd tot tijd ook wel pittig om alle ballen in de lucht te houden. Gelukkig hoef ik nog maar 30 jaar te werken, haha. Ik kreeg laatst een brief van het pensioenfonds en dat zit er nog ff niet in😊