vraag achter de vraag - wat bedoel je precies...

soms zit de vraag achter de vraag….

Wanneer mensen iets vragen, geef ik antwoord. ”Jeminee”, zal je denken, “dat is wereldnieuws. Die meid heeft lef! Antwoord geven !!!”

Als je dat denkt, neem ik je dat totaal niet kwalijk, want dat zou ik tot voor kort ook gedacht hebben.
Want waarom bevragen mensen elkaar? Juist omdat ze wat willen weten. En jij weet dat kennelijk, anders begonnen ze er niet over. Toch?

Op de bank in de zitkamer zat een kennis, die achterover leunend als terloop zei : “En ? Zien jullie de jongens vaak ?” In eerste instantie was ik wat verrast door zijn woordkeus. Wij hebben namelijk een zoon en een dochter… Hij heeft zonen: 4 stuks.

We gaven een uitgebreid antwoord en vroegen hoe vaak hij de jongens zag. En daar haperde het verhaal een beetje. Hij had het over relaties, kleinkinderen, heel leuk hoor…kinderen met een eigen leven…logisch toch.
Toen hij weg was viel het kwartje, het ging niet om: hoe vaak zien jullie je kinderen ? De vraag achter de vraag was: zien andere ouders hun kinderen ook zo weinig? En dat is niet direct een leuk onderwerp

het familielid en de vraag

Soms heb ik het wel door hoor, de vraag achter de vraag. Neem nou dat familielid, dat ik twee keer per jaar op feestjes tegenkom. Een familielid dat bekend staat om, hoe zullen we het eens zeggen, zijn kleurrijke levenswandel.
De laatste keer dat ik hem sprak vroeg hij uitgebreid hoe het met ons, maar vooral met de zaken ging. Manlief en ik zijn allebei ZZP-er. “Liep dat nou, trok de markt weer aan ?”
Kijk hier was de vraag achter de vraag glashelder: “Kan ik bij je aankloppen, als ik krap zit??”

Kennelijk schetste ik een te rooskleurig beeld, want twee weken later kreeg ik een mail. Met een verhaal. De auto was stuk gegaan….