Links rechts en hoe je altijd de weg vindt...

Vanochtend moest ik mijn man even bij het garagebedrijf afzetten, omdat zijn auto een grote beurt gehad had. Onderweg werd hij gebeld, waardoor hij mij met handsignalen naar de goede plek moest leiden. Na een luchtkus en wat mime gebaren zette ik hem af. Na twee afslagen te hebben genomen was ik volledig gedesoriënteerd en de weg kwijt. Dit gebeurt mij dus wel vaker dat ik alleen met behulp van navigatie dan zo’n industrieterrein weer afkom. Wat in principe ook altijd nog spannend is, want ik haal ‘links’ en ‘rechts’ nog regelmatig door elkaar.

Table of Contents

Links rechts, welke kant moet ik op?

Op zich best gek voor iemand die goed was in wiskunde op school en dus over een redelijk ruimtelijk inzicht moet beschikken. Kaartlezen lukt dan weer wel, maar alleen als ik de kaart in de rij-richting meedraai. Nou moet ik ter verdediging opgeven dat ik wel erfelijk ‘belast’ ben. Mijn moeder is hierin zowaar nog erger… of eigenlijk niet erger, maar wel eigenwijzer. Zo bleef ze laatst toen we naar een winkel in een nabijgelegen dorp fietste, volhouden dat we de afslag naar het duin nog konden nemen. Dit terwijl we al bijna tegen de vuurtoren aan fietste (daar waar de bebouwing dus begint en het duin echt ophoudt). De week erop (we moesten terug naar die winkel om een bestelling op te halen) besloot ik het voortouw te nemen en dook nu op tijd de duinen in. Daarop ging het echter toch mis, (ik wist zeker dat we dat paadje in moesten) waardoor we na 20 minuten weer bij het beginpunt uitkwamen. Als we dan toch incidenteel een winkel bereiken, loop ik daarna steevast de verkeerde kant de winkel uit.

Ik kom er wel

Kortom mijn richtingsgevoel is niet goed ontwikkeld. Nu zou je denken dat je daar heel onzeker van wordt. Dat ik mezelf elke dag bang afvraag of ik wel op bestemming aankom. Gek genoeg is het tegendeel waar. Ik heb juist, net als mijn moeder, heel veel vertrouwen. Dat heeft zij mij geleerd. Weten dat je de weg echt wel weer terugvindt als je die even bent kwijtgeraakt. Zij heeft mij dan ook nooit een richting op geduwd of mijn koers bepaald. Zij weet dat ik mijn eigen weg ook wel zal vinden, zonder navigatie. Bedankt mam!