De tussentijd is weg!

Kees van Kooten en de tussentijd

Gisteravond keek ik tv. Zes schrijvers waren aan het woord over hun vak.
Het gaat over hun manier van werken. ‘s morgens, ’s middags, ’s avonds? Zijn er rituelen, schrijven ze met pen of potlood, op een tikmachine of op de pc? Altijd leuk, zo’n kijkje in de keuken.

Dan zegt Kees van Kooten “de tussentijd is weg.” Alleen al het woord: tussentijd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar ik weet wat hij bedoelt. De interviewer niet en vraagt om uitleg. Tussentijd is de tijd waarin je even niet verder kan. Bijvoorbeeld de tijd die je moet wachten totdat je Tipp-ex droog is en je verder kan typen. Een halve minuut, waarin je niks kan doen en zomaar wat voor je uit peinst. De tijd waarin je niks hoeft, maar ineens een goed idee krijgt. Of een knoepert van een fout in je werk ziet.

Ik snap helemaal wat hij bedoelt. De laatste twee dagen zijn mijn stagiaire en ik bezig met het verbeteren van linken op mijn andere forum. Tijdens een update moet er iets raars zijn gebeurd. Nu hebben 200 pagina’s lang alle nieuwsberichten een foute url. 30 berichten per pagina keer 200…reken maar uit hoeveel linken wij moeten verbeteren. Alle tussentijd hebben we er uitgehaald. Een doorwrocht systeem opgezet, waar bij we geen seconde hoeven te wachten. Als we het een half uur hebben gedaan, zijn we gesloopt en hebben we nog steeds het gevoel niet opgeschoten te zijn…

De tussentijd omarmen

Tussentijd: ik ga het omarmen. In de supermarkt zoek ik de langste rij voor de kassa. Ik verlaat de winkel niet gestrest omdat ik 2.1 minuut korter had kunnen wachten als ik die andere rij had genomen. Ik verlaat de winkel vrolijk fluitend: helemaal opgefrist van deze wachttijd.
Wanneer het stoplicht naar oranje gaat, ga ik niet langer Giro spelen op mij roestige groene transportfiets, ik stop lekker en laat me de tussentijd goed bekomen.
Als er een brug open gaat en dat gebeurt nogal eens in Alphen (heus, ze komen niet allemaal ongeoorloofd naar beneden) denk ik niet meer “die pleziervaart zou verboden moeten worden”, maar ik denk: HA! Tussentijd! En draai de radio wat harder en zing luidkeels mee.

Als jullie nu denken dat ik over dit stukje lang heb zitten zwoegen, dan vergissen jullie je. Ik heb het verzonnen terwijl ik 223 stokjes haakte.
Tussentijd he!

Lees ook: Zonder bluf, is het leven suf

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like