De tijd aan jezelf.
Als bijna pensionado bereid ik me voor op de tijd dat ik echt de tijd aan mezelf zal hebben.
Als zo iets bestaat tenminste: wanneer heb je als vrouw de tijd aan jezelf?
We denken, ontdekte ik, dat werk onze tijd opslokt. Dat is zeker waar. Het koste een aantal dagen in de week acht uur per dag. En dan heb ik het nog niet over de uren die je er aan besteed, door er over na te denken, er met anderen over praat, er over te lezen. Laat staan de uren dat je er wakker van ligt.
Je denkt dat je door je werk weinig tijd aan jezelf hebt, maar dat ligt toch wel wat ingewikkelder.
Tijd aan mezelf
Ja, vrolijke vrouwen even eerlijk: hebben wij altijd iets dat moet, ook zonder baan. Moet voor een ander bedoel ik dan.
Toen de kinderen nog klein waren, werden we voortdurend van onze eigen bezigheden afgeleid omdat we snottebellen moesten afvegen. Een jaar of tien later moesten we de tranen drogen die het middelbare school leven nu eenmaal oproept en weer tien jaar later moesten we de gebroken harten lijmen, die het leven nu eenmaal onbarmhartig met zich meebrengt.
Maar er komt een moment, dat je als moeder weliswaar onmisbaar bent, maar minder dagelijks nodig. Het kost tijd om je te beseffen dat je tijd voor jezelf hebt, na al die jaren van opvoeden.
Waren het nu alleen maar de kinderen die onze tijd consumeerden. Wat dachten jullie van onze betere helft?
ik heb zelf een hele leuke betere helft, je zal me niet horen klagen, maar tjonge tjonge hij is best time consuming.
En dan heb ik het nog niet gehad over de buurvrouw die in deze Coronatijd onze hulp goed kan gebruiken, de tuin/voetbal/buurt vereniging kan je hulp ook heel goed gebruiken. En dat doe je natuurlijk….
Dus met pensioen in zicht  en de kinderen volwassen moet je niet denken dat er dus automatisch heel veel tijd aan jezelf vrij komt.
Daar zul je hard voor moeten werken, maar ach, daar zijn we goed in!
lees ook eens : hoera het is weekend
Ik hoop dat je een hele fijne periode te gaan hebt! En dat je daarin maar net zo druk mag blijven ;)
dank je wel
Prachtige blog mbt de tijd aan jezelf. IK heb de overgang van het actieve naar het passieve, in de trant van het hoeft niet meer, gelukkig goed doorstaan. Het lijkt allemaal in eerste instantie zo mooi, totdat er zaken tot je doordringen die als pensionaris langs je heen gaan. Logische, want je bevindt je nu in een andere wereld. Niet de wereld waarin je bent afgeschreven, maar in een wereld, waar nieuwe mogelijkheden liggen. Geniet van de komende nieuwe fase in je leven.
dank je, zowel voor je lovende woorden over mijn blog, als je positieve kijk op de pensionering