wanneer heb jij voor het laatst iemand pijp zien roken...

Even een vraag lieve lezer, wanneer heb jij voor het laatst iemand een pijp zien roken?

Wedden dat je nu diep na moet denken? Dat je graaft in je herinneringen: “wanneer was dat, ik heb toch wel eens iemand een pijp zien roken??. Was het mijn opa, mijn oude buurman? De meester op school ??” Wanneer je het weer weet, deel dan de herinnering, want volgens mij is dat het enige wat ons nog rest van het pijproken: herinneringen en misschien wel een foto…Een zwart-wit foto.

Kuierend hielden de drie meesters toezicht tijdens het speel kwartier. Op en neer liepen ze over het schoolplein. Meester Koopmans rookte daarbij genoeglijk een kort pijpje. Als hij je aansprak rook je de pijptabak. Heerlijk was dat

Toen het roken in de ban ging, gingen we buiten roken. Maar de pijp ging niet mee. Dat is niet zo raar. Hij leent zich in het geheel niet voor een snel shot.Zo’n ding moet uitgeklopt worden. Geïnspecteerd, schoongemaakt en opnieuw gestopt. De tabak moet aangedrukt worden, de pijp moet worden uitgeprobeerd. De pijp is het voorbeeld van slow-roken. Of misschien kan ik beter zeggen traag –roken. In de tijd van mijn opa gebruikten we nog geen Engelse woorden.

Tevreden bekijkt hij de pijp van alle kanten, haalt er nog een pijpenrager (waar je zo leuk poppetjes van kan maken) doorheen. Klopt nogmaals op de kop., gluurt in de steel Nu gaat er een pluk tabak in. Duwen, nog een beetje, nog een beetje aanduwen. Nu moet hij aangestoken en uitgeprobeerd. De grote aansteker gaat aan, opa trekt eens aan zijn pijp. En slaakt een tevreden zucht. Zakt diep en genietend weg in zijn stoel

Ik elk zichzelf respecterend huis, hing wel een houten pijpenrek met daarin een paar pijpen, of de heer des huizes nu een pijproker was of niet. Het hoorde bij de inrichting. Een fraai bewerkt rekje met verschillende soorten pijpen gemaakt van Bruyère-hout en sommigen hadden een mondstukje.

Indianen rookten vredespijpen. Dus als wij Indiaantje speelden, haalden we een pijp uit het rek. Dan zaten we in een kringetje en gaven met een plechtig gezicht de pijp door en zeiden: “UGH!”

Af en toe vind ik nog een pijpenrekje in een kringloop winkel. Maar waar o waar, is de pijproker gebleven ?

lees ook eens: huishouden met de Franse slag