De grens als het gratis is.
over uitkeringen, de overheid en….jezelf
We hebben allemaal schande gesproken van de bijstandsmoeder die zevenduizend euro moest betalen omdat haar – inmiddels overleden moeder – boodschappen voor haar had gedaan.
Deze vrouw heeft nog geluk….ze haalt het nieuws en men geeft haar gelijk: dit kan niet.
Denken we nu werkelijk dat deze mevrouw een ongelukkige uitzondering is? Heeft de toeslagen affaire ons dan niets geleerd?
De overheid heeft een afkeer van, laten we eens een naar ouderwets woord gebruiken, : steuntrekkers.
Steuntrekkers zijn te lui om te werken, houden liever hun handje op en als het even kan, belazeren ze de boel.
Ik zeg het misschien wel wat scherp, maar toch durf ik hard te maken, dat de basishouding van de overheid is.
O foei, die nare overheid toch….
maar, wacht eens even….die overheid zijn wij! Die zijn jij en ik en de buurvrouw. En natuurlijk, de buurman ook. Wij stemmen partijen de eerste en tweede kamer in. En daar gaan ze gezellig beleid zitten maken, beleid dat vervolgens door ambtenaren wordt uitgevoerd.
Nu kun je sommige ambtenaren, zoals diegene die op bezoek waren bij de mevrouw van de boodschappen, wel wat over-ijver verwijten. Dat mag. Ze werden vast niet ontslagen als ze niet in kastjes keken. Ze deden het wel. Maar het feit dat ze bij iemand in huis mochten/moesten komen en dat ze moesten rapporteren wat ze zagen, dat hadden ze niet zelf bedacht.
Dat heeft de door ons aangestelde overheid gedaan….
Wat kunnen we hieraan doen met zijn allen? Veel meer dan je denkt! Ga je eens bij jezelf te rade: hoe sta jij in het algemeen tegenover mensen die van een uitkering leven? Want wat wij allemaal diep in ons hart denken, dat bepaalt wat wij doen….
De tweede stap is voor sommige mensen heel lastig, bemoei je met politiek. Luister, lees, denk na.
Welke politieke partijen stemden voor meer controle op mensen met een uitkering, op korten op uitkeringen, op talloze kleine en grote wetten die tezamen ervoor zorgden dat uitkeringsgerechtigden in een kwaad daglicht kwamen te staan. Nog net niet zo erg als honderd jaar geleden toen ze om een uitkering te krijgen elke dag in een rij moesten staan om een stempeltje te halen…Maar zo onderhand scheelt het niet veel meer. Wanneer je je weerzin tegen politiek hebt overwonnen, wanneer je beseft dat politiek een directe invloed op ons leven heeft, is het nog maar een fluitje van een cent om uit te vinden welke politieke partijen het zijn, die voor het huidige beleid zorgen. En daar vervolgens niet op te stemmen. Of wel.
Ik weet niet wat in jouw hart leeft.
lees ook: over gratis en grenzen of lees mijn eigen wiki’s
echt he. en nee, ze hebben er niet van geleerd. Sterker nog; sorry lijkt afdoende als men eenmaal in de buurt van die toren zit. Inderdaad. Nadenken waar je morele waarde zit bij het gebruiken van stemrecht is een mogelijkheid iets te veranderen.