De chaos die je kent…
Ik vind mijn man de liefste man op aarde, maar wat maakt hij toch een vreselijke troep.
Sinds hij kookt, wat reuze fijn is, vind ik in mijn keuken helemaal niks terug.
Zijn systeem is: waar het past, daar hoort het. Terwijl ik zo graag soort bij soort zet. Liefst met een beetje ruimte ertussen.
Verbijstert zie ik hoe hij nooit mis grijpt. Hij kan altijd alles vinden, in wat ik een chaos vind…
Het doet me denken aan lang geleden.
Toen mijn vader overleden was, moest ik natuurlijk zijn administratie overnemen. Ik zocht me een ongeluk, naar verzekeringsafschriften, bankafschriften: het leek mij een grote chaos. Daar begreep ik begreep er niets van. Ik had altijd het beeld dat hij een heel georganiseerd mens was.
Na twee dagen viel het beroemde kwartje. Ineens zag ik hoe hij zijn zaken ordende en moeiteloos vond ik wat ik nodig had.
Andermans chaos….
Gisteren zei een forumlid op mijn andere forum, dat ze de zaken zo onoverzichtelijk vond. Ze gaf me de tip eens op een ander jonge moeder forum te gaan neuzen: dat was een schoolvoorbeeld van een overzichtelijk forum.
Nooit te beroerd iets van een ander te leren, ging ik kijken.
Nou, ik kan je vertellen: ik vond het een omgevallen prullenbak, iets vinden was een hele toer…
Tja, dacht ik toen: de chaos die je kent, is overzichtelijk.
Dat was eigenlijk heel leerzaam. Iedereen kijkt door haar eigen bril. Mooi, lelijk, overzichtelijk of chaos: het is volkomen persoonlijk. Gelukkig zijn veel mensen best een beetje hetzelfde. Daarom vinden we dan toch weer net genoeg gemeenschappelijke delers om het min of meer met elkaar uit te houden.
Of we accepteren de chaos omdat de voordelen zo groot zijn: wat kan mij die keuken schelen, met een man die voor me kookt…
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!