is het niet genoeg? waarom we zo bang zijn voor een tekort...

ken je dat: die angst dat het niet genoeg is?

Wedden dat jij het ook doet? Voor een verjaardag, voor een etentje, ja zelfs als je eigen zus komt lunchen, je haalt veel te veel in huis…
Ik durf te wedden dat jij, net als ik, nog even terug gaat naar de dichtstbijzijnde supermarkt, op de een of andere manier altijd de duurste, om toch nog even, dit en dat en zus en zo te gaan halen. Je weet tenslotte maar nooit….

Table of Contents

stel je voor dat er niet genoeg is…

Wat zou dat toch zijn, die angst? Of is het geen angst maar een dik ingebakken gewoonte??
Ik weet dat mijn moeder het ook had. Wat best wel fijn was, want als de volgende dag de visite weg was, dan waren er nog taartjes en toastjes…

Het is ook niet erg om teveel in huis te hebben: het komt wel op. Maar waarom doen we het?

te gierig???

Dat we niet voor gek willen staan voor de buren, dat kan ik mezelf best nog wel vergeven. Ik vind het niet leuk als ze over mij zeggen dat ik te gierig ben om mijn visite fatsoenlijk te onthalen en dat er echt niet genoeg te eten en te drinken was…

Maar als mijn eigen zus op visite komt, die alles van me weet, wat er te weten valt, die weet dat ik van haar hou, dan snap ik niet van mezelf. Het is natuurlijk prima dat ik mijn zus wil verwennen met lekkere broodjes en zo. Maar ik hoef heus niet bang te zijn dat ze me kwalijk neemt dat ik niet genoeg in huis heb gehaad. Met een bruine boterham kaas, neemt ze beslist ook genoegen..

onze oma’s…

Het meest waarschijnlijk lijkt me toch dat we het van onze moeders, of nog waarschijnlijk van onze grootmoeders hebben overgenomen. Deze “angst” komt vast uit een periode van echte schaarste en armoe. De tijd dat er alleen op zondag een koekje bij de koffie was. De tijd van “eigen bedankt” ( wanneer de vrouw des huizes voor de 2^de keer met de schaal koekjes rond ging, zeiden de eigen kinderen beleefd: nee dank u)|

Dat vrouwen in die tijd niet voor schut wilde staan met niet genoeg koek, dat is begrijpelijk. Maar wij hebben daar geen last meer van. Tijd dus om deze last van ons af te schudden en een andere op te pakken.

De angst dat je het verkeerde koopt misschien?