Dank je wel. Weet je hoe belangrijk ?
“Dat vind ik nu zo leuk”, zei de mevrouw achter de toonbank van de slager, “uw kinderen zeggen altijd dank u wel.” Ik viel van mijn spreekwoordelijke stoel. ( want er staan geen stoelen bij de slager ) En vroeg : “Is dat niet normaal dan ??” “Nee”, zei ze, “ze stoppen de worst in hun mond. En zeggen verder niks.”
Je zou kunnen beargumenteren dat ze tenminste hadden geleerd om niet met volle mond te praten.
Dus dat er wel enige opvoeding over heen gegaan was…
Maar toch….
Staan we er wel eens bij stil, hoe belangrijk een “dank je wel ” is. Dank je wel betekent : je maakt iets mogelijk voor me, wat ik zelf niet kan. Even terug naar de slager: geen kind zal het niet in zijn hoofd halen, over de toonbank te klauteren om even een plakje worst uit de vitrine te halen. Toch?
Het is fijn als je laat merken dat de moeite die de ander voor je doet, waardeert. Neem de rij voor de kassa. Jij legt de boodschappen neer. En dan pak je zo’n schuifje: “volgende klant” en zet dat achter je boodschappen. Dan zijn er drie mogelijkheden. De persoon achter je zegt niks, knikt of zegt “dank je wel.”
Wat vind jij het prettigst ? Juist, het laatste.
Het valt me vaak op dat zo’n “dank je wel” dan gevolgd wordt door een praatje. Gewoon een praatje P. Over het weer of zo.
Dat soort kleine gesprekjes, maken de wereld net even leuker, net even gezelliger…
Gisteren bijvoorbeeld. Ik stond op het perron mijn chipkaart uit mijn portemonnee te wurmen. Net nieuwe portemonnee, dus het ging wat lastig. Dan komt er een wat rommelig uitziende mijnheer op me af. Hij heeft een flesje in de ene en een ingepakte wrap in de andere hand. Daartussen balanceert een beker warm water, die thee moet worden.
“Mevrouw”, zegt hij, “wilt u dit even voor mij vasthouden”. Ik trek mijn chipkaart – eindelijk – los.
Ik kijk hem aan en zeg dat ik hem kon helpen, zodra ik ben ingecheckt. Dat kost een seconde en ik stop de kaart terug. “Zo”, zeg ik. ”Ik rij niet meer zwart, en nu bent u aan de beurt”
De mijnheer geeft mij het flesje drinken en het bekertje heet water, met de opmerking dat ik er zelfs een slokje van mag. Hij checkt in en pakt zijn spulletjes weer aan. “Dank u wel”, zegt hij zeer welgemeend. Ik antwoord dat het toch een kleine moeite was. “Maar voor mij betekent het veel” antwoordt hij….
lees ook eens : vijftig woorden voor…
Ik kan je niet anders dan gelijk geven! Meer zelfs, van die laatste zin van de man kreeg ik zelfs haast kippenvel! Het is zo’n kleine moeite om dankjewel te zeggen en ik probeer dat dan ook altijd te doen!
goed zo ! het maakt de wereld echt leuker
Zo is het, de kleine dingen die je voor een ander doet.
Bizar eigenlijk hoor.. ik vind het zo onbeleefd als men zulke dingen niet doet. Hij zou toch vanzelfsprekend moeten zijn….
jahe..dat zou toch moeten,dat lijkt me ook
Wat heb jij altijd heerlijke blogs over meestal heel doorsnee zaken waar we niet vaak bij stil staan. Ben het met je eens. Ik vind het ongemanierd wanneer je niet netjes bedankt voor iets dat iemand voor je doet.
dat is een groot compliment, want dat is wat ik hoop te bereiken : mensen met andere dan hun normale ogen laten kijken
Mooie blog! Dankjewel betekend zoveel dan het vaak lijkt💕
erg leuke blog dank je wel is altijd netjes
Ik ben het hier zo mee eens. Tegenwoordig kijken mensen me zelfs een beetje raar aan als ik dankjewel zeg.. alsof dat iets is wat ze al heel lang niet meer hebben gehoord.
Inderdaad probeer ik ook altijd kleine gesprekjes te voeren. Laatst nog met 2 lieve oudjes op een bankje heerlijk
die kleine gesprekjes die zijn er niet meer zoveel. maar toch extra leuk wanneer je ze hebt. dank je
dank je wel voor dit leuke verhaaltje, Felice