Collegaatje
over een collegaatje in een jurkje met een tasje…
Ik las van de week de column van Felice over groentjes en bammetjes. Ik vond het een heel leuke column, maar ik herkende de irritatie in eerste instantie niet, totdat ik aan het woord collegaatje moest denken.
het collegaatje is een…
Dat collegaatje was een vrouw, over een man zouden we nooit als collegaatje hebben gesproken, zelfs niet als het de achttienjarige stagiair met vlassig baardje was. Toen snapte ik het ineens; dat collegaatje droeg een rokje en een truitje met beeldige schoentjes eronder. Die fleurige Dr. Martens!
Verkleinwoordjes zijn vrouwelijk. Zo worden we nog altijd klein gehouden. Geen man zal het in zijn hoofd halen, om over zijn broekje en zijn overhemdje met beeldige stropdasje te spreken. Hij kijkt wel uit! Zelfs mijn spellingchecker zet er een krinkel onder. Jasje dat kan nog net, tenminste als hij daar zijn colbert mee bedoelt.
tijd voor actie ?
Misschien wordt het tijd dat we daar eens iets aan gaan doen. Hoe kunnen we onszelf nou serieus nemen als we ’s ochtends een schoon slipje en een vers hemdje aantrekken voor we ons in ons zakelijke jurkje hijsen. Om weer een dag een leuk collegaatje te zijn
We hoeven nou niet meteen alle verkleinwoorden in de ban te doen, maar we kunnen ons op zijn minst afvragen of het iets bijdraagt aan de informatiestroom. Van mij mogen woorden als liefje (ook voor een man) en meisje (alleen voor een kind) gerust blijven. Er zullen ongetwijfeld nog wel wat voorbeelden te verzinnen zijn, die we niet echt kwijt willen, maar jurk, rok, collega die hoef je niet te verkleinen en met een slip is ook niks mis.
verkleinwoordjes houden klein
Ik verdenk de mannen ervan dat ze die verkleinwoordjes voor ons bedacht hebben om ons klein te houden en te kleineren. Het ergste is dat we daar massaal ingestonken zijn, want let maar eens op, de meeste mannen spreken helemaal niet in verkleinwoorden, dat hebben ze ons aangeleerd!
lees ook Vrouw in pak of Notre Dame van Irene de Vreede
Ik zeg wel eens vriendinnetje, maar verder gebruik ik eigenlijk vrij weinig verkleinwoorden. Ik vind er overigens niet heel veel mis mee als ik collegaatje genoemd zou worden denk ik. ;)
Het ligt eraan. Ik zeg bijvoorbeeld ook over goede vriendinnen vriendinnetje en collega’s collegaatje…. niks mis mee :-). Liefkozend juist.
Ik kan me zo niet een woord voor de geest halen waarbij ik het verklein… heb er ook een enorme hekel aan als anderen het wel te pas en te onpas doen.
Een van mijn zussen, die geen kinderen heeft, spreekt ook vaak in verkleinwoordjes merk ik.
Hoeft niet altijd. Ik zeg het mijn vriendinnetje tegen mijn vriendin die ik al 25 jaar ken. Voor ons betekent het liefkozend een bijzondere hechte vriendschap.
leuk geschreven, ik heb geen collega’s
Maar ook als volwassen vrouwen het over een vriendinnetje hebben. Viind ik eveneens tenenkrommend.
Verschrikkelijk die denegerende verkleinwoorden