Brood en rozen

Over geld en brood en rozen en wat dat met elkaar te maken heeft.

Het zinnetje vloog ergens over internet in het rond: geld maakt niet gelukkig…
Geld maakt niet gelukkig zei Simon Carmiggelt, een bijna vergeten geniale stukjes-schrijver, dat heeft het met armoe gemeen.
In een variant hierop dacht ik: zo iets zeg je alleen maar wanneer je genoeg geld hebt.

Wanneer je een dak boven je hoofd hebt, genoeg te eten, een bed om in te slapen en niet al te veel zorgen waar morgen het geld vandaan moet komen. Dan kan je je misschien permitteren om te denken dat geld niet gelukkig maakt.

En ineens schoot me dat oude lied uit de allereerste feministisch golf te binnen. Bread and roses.
Het was een leus van vrouwen die demonstreerden voor een beter leven, voor henzelf, hun mannen en kinderen. Een leven waarin genoeg brood was, maar ook rozen… Een fatsoenlijk inkomen en een fatsoenlijke omgeving.

brood en rozen

Oorspronkelijk komt de slogan – zo leer ik nu –van Helen Todd, een Amerikaanse suffragette die gloedvol speechte bij een staking in een textiel fabriek in Lawrence Massachusetts. De staking wordt de Bread and Roses staking genoemd. En ging over het recht voor vrouwen om te mogen stemmen!

Helen Todd formuleerde het als volgt Not at once; but woman is the mothering element in the world and her vote will go toward helping forward the time when life’s Bread, which is home, shelter and security, and the Roses of life, music, education, nature and books, shall be the heritage of every child that is born in the country, in the government of which she has a voice.

Het is honderd en tien jaar geleden…we praten nu heel anders. Maar….er zijn nog steeds een heleboel vrouwen ( en ik ben daar een van ) die ervan overtuigd zijn, dat meer vrouwen in de politiek, meer vrouwen in leidinggevende functies, meer vrouwen op de universiteit, meer vrouwen overal voor een beter sociaal klimaat zullen zorgen.
Of laat ik het zo zeggen: voor brood is echt wel gezorgd, nu die rozen nog !

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like