Bramen plukken
Gewapend met plastic tassen gingen we op weg. Dat van die tassen vond ik altijd een beetje jammer. Op de plaatjes hadden de mensen altijd emmertjes bij zich. Bramen plukken hoor je te doen met emmertjes: dat wist ik als kind heel zeker.
Ik heb nog wel eens geprobeerd een emmertje uit de zandbak van mijn zusje ervoor te gebruiken, maar ik kreeg het zand er niet goed uit. En dus beperkte ik me maar tot die stomme plastic zakken….
Het grote plukwerk
Het was een hele tocht als we gingen bramen plukken. Over de
zandverstuiving ( en dan lekker van de
heuveltjes af rollen ) helemaal naar de spoorbaan, die we normaal alleen maar
in de verte zagen liggen.
Eenmaal bij de spoorbaan aangekomen, begon het grote plukwerk: zoveel mogelijk
bramen verzamelen. En wel van die grote dikke bramen. Want die rode bramen
waren net zo zuur als de groenen. Ai, wat kon je mond vreselijk samentrekken,
wanneer je per ongeluk een niet helemaal rijpe braam in je mond stak.
het lastigste bij bramen plukken
Mensen denken dat het lastige van bramen plukken de doornige
takken zijn. Maar dat is helemaal niet zo. Wat vreselijk lastig is, is dat de
lekkerste bramen, die dikke sappige zwarte exemplaren, altijd op hoogtes hangen,
waar je net niet bij kon…
Een volwassene om hulp vragen, had weinig zin, die waren de kleintjes aan het
helpen. Als ik niet uitkeek, zou ik daar ook voor ingezet worden.
Soms was er zo’n moment, waarop je een dikke tak vond, propvol dikke zoete bramen. De kunst was de ene helft in je mond te steken en de andere helft in je tas te doen. Je ging tenslotte bramen plukken, niet eten.
Wanneer we genoeg geplukt hadden, gingen we terug. Weer dat hele eind over de zandverstuiving. Maar ik geloof niet dat ik dat erg vond. We waren wel trots, dat we dat he-le stuk gelopen hadden.
thuis
Thuis gingen de bramen in de yoghurt of – nog lekkerder – in de vanillevla.
Het verbaasde me altijd weer dat zoveel bramen, zo snel opwaren…
Soms, bij het bramen plukken in mijn moestuin, wat moeiteloos gaat, zie ik dat groepje koters weer gaan: over de zandverstuiving op weg naar de bramen…
Ik ben dol op bramen. Wat een leuke blog.
dank je
Vroeger ging ik altijd bramen plukken bij ons in de buurt, maar die staan er nu niet meer. Nostalgie :)
Ik heb dit jaren niet meer gedaan, maar ik deed dit vroeger met mijn ouders zo vaak. Dan gingen we lekker fietsen, door de bossen.. en onderweg als we een bramenstruik tegenkwamen dan moest er even gestopt worden.
Oooh wat heerlijk bramen in je moestuin. In het voorjaar wil ik proberen om een klein moestuintje aan te gaan leggen. Maar ik ben niet de aller grootste held met bloemetjes en plantjes.
Wij hadden ook altijd bramen in de tuin, zo lekker!
Wat een prachtige herinnering moet dit zijn. Het klinkt in ieder geval heel fijn! Ook als volwassene vind ik het leuk om, al lopend door het bos, getrakteerd te worden op die ene heerlijke braam.. zo vol van smaak, echt veel beter dan in de supermarkt.
Bramen plukken deed ik vroeger ook altijd. Helaas was het nooit genoeg om er een jam van te maken want dat wilde ik altijd al eens doen. Ze waren ook altijd al op wanneer ik thuis kwam.
Liefs,
Elles
Bramen zijn zo jammie! Ik had wel altijd moeite met die doornige takken hoor! En dan bleef je daar als kind met je nylon jasje aan hangen…hahahaha