Het zonnetje
Het zonnetje was bijna irritant: het scheen zo fel in haar ogen.
Aan de andere kant: het zonnetje was ook heerlijk. Het verwarmde niet alleen haar lichaam. Het zonnetje deed ook een belofte. ” Het wordt weer zomer. Deze vieze blubber modder met een restje vieze blubber sneeuw dat verdwijnt. Heus wacht maar even “, zei het zonnetje, “dan staan hier narcissen te bloeien. Tulpen en grasklokjes”.
“Met deze stralen kietel ik je even, laat ik je weten dat deze dooie boom hier voor je raam straks vol bloesem staat, en daarna vol appels.”
Ze zuchtte. Het is zo, natuurlijk is het zo. Na regen komt de zon en zo… De natuur is zo ongelooflijk slaapverwekkend, zo stompzinnig cliché.
“Natuur is voor tevredenen of legen”, had de grote dichter het niet al gezegd?
Nou, gelijk had hij!
Nog eentje…
En een drinkebroeder was hij ook, die grote dichter, voegde ze daar met enige zelfspot aan toe, terwijl ze nogmaals inschonk.
Met een geroutineerd oog zag ze dat er nog twee glazen in de fles zaten. “En dat om 5 uur in de middag”, Ze kon niet eens meer om zichzelf lachen.
“En van die drank, moet ik ook nog eens voortdurend naar de wc”, zuchtte ze. Ze deed de deur van het toilet open en keek zichzelf aan in de spiegel die boven het wasbakje hing.
Normaal gesproken besteedde ze weinig aandacht aan haar spiegelbeeld. Eigenlijk geen. Maar nu keek ze zichzelf plotseling aan. Ze vergat dat ze moest plassen. Bleef staan kijken” Aan de buitenkant is niets te zien”, constateerde ze. “Precies dezelfde ouwe trouwe voorspelbare grijze muis. Met haar keurige make-up en pastel truitje”
“Is dat nu mijn functie?”, dacht ze terwijl ze zich losrukte van haar spiegelbeeld. “Muis zijn. Ik ben er in ieder geval erg goed in. Als secretaresse was het een voordeel geweest. Altijd onzichtbaar, altijd aanwezig.
Ik ben er zo goed dat ik niet weet hoe ik iets anders zou kunnen zijn.”
Ze plaste, waste haar handen en ging terug aan haar tafeltje bij het raam zitten.
“Wat heb ik gedaan”, dacht ze wanhopig. “Hoe kwam ik erbij? Wat heb ik mijn kinderen wijsgemaakt? Iedereen kijkt naar mij. Iedereen wil weten wat ik ga doen. En ik weet het niet”
Wat ga je doen, mam?
Ze zag zichzelf nog zitten, tegenover haar wat verschrikt kijkende kinderen. “Maar wat ga je dan DOEN, mam? Waarom zou je nu al ophouden met werken? Je vindt het toch leuk? Het is toch je lust en je leven?? Hoe ga je de dag doorkomen? Wij zijn niet meer thuis. ” |En toen bleek dat ze toch echt wilde doorzetten” Ga dan eerst een dagje minder werken…pak hobby’s op”
Het onbegrip was van hun gezichten te scheppen.
Ze had het toen ook niet uit kunnen leggen. Dat gevoel van er echt zo verschrikkelijk genoeg van te hebben, van gewoon weg te willen. Van stikken van ellende. Dus had ze zich eruit gebluft. “Jongens, dan heb ik tenminste nog de tijd om te genieten van een goed pensioen. Nu kan het nog: de wereld zien, dat heb ik altijd gewild. Ik kan beter van de gelegenheid gebruik maken, straks worden de pensioenen gekort, en dan? Dan heb ik niks ”
Haar kinderen hadden beleefd gedaan of ze het geloofden en er niet op gewezen dat ze al jaren in haar vakanties naar Texel ging.
Haar baas had gloedvol gesproken bij haar afscheid, haar toewijding en trouw geroemd. En toen was het klaar. Het grote genieten kon beginnen. De eerste week was eerlijk, de tweede week nog leuk. Ze ruimde haar keurig opgeruimde huis op, kocht nieuwe gordijnen die ze helemaal niet nodig had.
En toen staarde de grote zwarte leegte haar aan. Dag in dag uit…en hij werd groter en zwaarder.
Ze merkte dat ze huilde, dat verbaasde haar.
Het zonnetje
De zon streek wat stralen zachtjes over haar gezicht, ze draaide geïrriteerd haar hoofd weg. Maar het zonnetje gaf niet op, verwarmde haar opgezette oogleden, volgde het spoor van de tranen. Bleef rusten op haar handen…
“Kijk”, zeiden de stralen, “waarom begin je nu niet met in ons te geloven? Wij zijn warm, wij zijn sterk. Geniet van ons, het is misschien niet veel, maar het is een begin”
Ze draaide haar betraande wangen naar dat eigenwijze zonnetje en voelde zich wonderlijk getroost.
Lees ook: warm, warmer, warmst
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!