Ben jij een nieuwsgierig Aagje?

“Nieuwsgierig Aagje”, zei mijn moeder vroeger tegen me.

Ik kan jullie verzekeren, het was geen compliment. En dat vond ik een beetje  (boel) flauw van haar. Een mens kan het toch niet helpen, dat ze wil heten, hoe of de dingen zitten.
Je vangt, als kind of volwassen vrouw, iets op en je denkt: “heeee,  hoe zit dat? Waarom gebeurt dat, hoe liep het af” en zo nog honderd vragen meer.

Is dat nieuwsgierig? Persoonlijk gebruik ik liever het woord: onderzoekend.  In mijn opstandige puberale jaren, riep ik wel eens: nieuwsgierig zijn is het begin van elke wetenschap. En al ik je eens wat zeggen: die opstandige puber, die heeft helemaal gelijk.

Wanneer we niet willen weten, hoe zaken in elkaar zitten, hoe dingen werken, hoe het verhaal afloopt, dan komen we toch niet verder? Dan geloofden we nu nog dat het onweert omdat Odin op zijn paard over de wolken rijdt. Werden er geen romans geschreven of ballades gezongen,

Wat is er mis met nieuwsgierigheid

Waarom o waarom, vond mijn moeder het dan zo verkeerd om nieuwsgierig te zijn?
Op de een of andere manier, stond nieuwsgierigheid gelijk aan, onbeschaamd je bemoeien met andermans zaken. In de tijd dat ik opgroeide een absolute zonde. Je bemoeide je niet met andermans zaken. Als er iets is waar de sociale media een einde aan gemaakt hebben, is het dat wel!

De schroom is er dermate vanaf, dat je bijna gaat verlangen naar moeders die met milde afkeuring in hun stem zeggen: “Nieuwsgierig Aagje!”

En waarom is het nieuwsgierig Aagje

Overigens: wil je weten waar die uitdrukking nu toch vandaan komt? Waarom het een nieuwsgierig aagje is en geen nieuwsgierige Dina?

De naam komt uit het 17^de eeuwse toneelstuk: Kluchtigh Avontuurtje van ‘t Nieuwsgierigh Aeghje van Enckhuysen door Abraham Bormeester
Aeghje van Enckhuysen wil dolgraag naar de mooie stad Antwerpen, waar ze veel over heeft gehoord. In de 17 de eeuw was reizen nog wel een dingetje, dus als ze een schipper tegenkomt die haar wel mee wil nemen naar Antwerpen, is ze helemaal blij. Met toestemming van haar echtgenoot, die haar 100 gulden meegeeft , gaat ze op pad.
Eenmaal in Antwerpen aangekomen, gaat de schipper de stad in om zaken te doen en vraagt haar te wachten op de boot.

Maar Aeghje, is nieuwsgierig en blijft mooi niet wachten. In de stad spreekt een man haar aan en noemt haar nichteken. Ze is nu eenmaal geen Antwerpse en denkt dat de man haar aanpreekt met nichtje, wat betekent dat hij haar neef is! Gezellig! Ze weet niet dat nichteken goed Antwerps is voor jongedame. Ze gaat met haar neef op pad en vertelt hem dat ze geld op zak heeft… De “neef”, neemt haar mee door Antwerpen. Voert haar dronken en trakteert zijn vrienden, tot Aeghje’s geld op is…

Dan rolt hij samen met zijn vrienden het arme kind in een mat en leggen haar op de stoep van een deftig huis. En daar wordt ze wakker voor het oog van heel de stad….

Je ziet het loopt al vijfhonderd jaar niet goed af, met nieuwsgierige Aagjes…mogen wij vrouwen gewoon niet willen weten?
een vrouw vraagt het zich soms af….

lees ook eens: de vrouw en het mannetje in de maan

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like