Beetje schrijven en vooral veel schrappen
Beetje schrijven en vooral veel schrappen……..
Sommige mensen zijn er al vroeg als de kippen bij. En anderen zijn laatbloeiers. Ik zit daar een soort van tussenin. Ik ben niet alleen een laatbloeier maar ook een laatgroeier. Dat klinkt misschien raar maar ik ben nu pas geworden wat ik eigenlijk altijd had willen zijn. Toen wist ik dat nog niet.
Het sluimerde wel, maar ik was te veel en te lang ‘kind’ nog om het te duiden. En als ik het mij wel bewust was geweest zoals nu, dan had het geen enkel verschil gemaakt. Wat dat betreft ben ik soms wel eens jaloers op de jeugd van nu. Talentjes worden vroeg ontdekt, terecht of onterecht, dat kun je je soms afvragen wanneer ik zie hoe sommige kinderen door hun ouders een podium op worden geduwd. Maar echt talent wordt wel onderkend en begeleid.
Wie denk je wel dat je bent?
Mijn ambitie als schrijver, want dat is het wat ik sinds kort echt ben, werd eerder de grond ingeboord. Wie denk je wel wie je bent was het motto. Veel later zei een nog ouder iemand tegen me: ‘er werd aan kinderen nooit verteld wanneer ze ergens goed in waren. Ben je gek, daar werd zo’n kind maar verwaand van.’ Ben ik daar nu boos om? Ben je mal. In de context van mijn jeugd gingen die dingen gewoon zo. Een klein dorpje in West-Brabant is geen Amsterdam. De wereld was bovendien veel kleiner dan nu. Amsterdam was de hoofdstad van Nederland. Dat leerde je bij aardrijkskunde en dat was het.
Ik werd dus heel wat anders. Maar altijd bleef het sluimeren. Ik schreef schriften vol gedichten. Computer? Nooit van gehoord! Eigenlijk wilde ik toen al een boek schrijven, maar mijn werk stond dat niet toe. Er was geen ruimte in mijn hoofd om aan zo’n groot project te beginnen. Of ik me dat verbeeldde of dat het echt zo was, zal ik nooit weten. Ik kan die periode niet overdoen.
Vijfenveertig jaar lang moest ik dus wachten tot ik uitgewerkt was. En toen mocht ik los. Heerlijk! Enthousiast begon ik het ene na het andere boek te schrijven om telkens na zo’n vijftien bladzijdes te stranden. Tot ik een idee kreeg wat meer houvast bood. Denk niet dat het daarna van een leien dakje ging. Vergeet het maar.
Het was schrijven, teruglezen en schrappen. Vooral dat laatste. Maar niets kon me weerhouden om door te gaan. Het sluimerende vlammetje was in mij ontwaakt en laaide op tot een laaiend vuur. Soms moest ik moeite doen om ervoor te zorgen dat ik er niet door verteerd werd. Dan schreef ik sneller dan ik denken kon. En wanneer ik dan na uren ontwaakte als uit een roes zag ik dat de klok een eigen leven was gaan leiden. Het duurde even voor ik besefte dat niet de klok op hol was geslagen maar ikzelf. Zo laat al? Dat kan toch niet!
Er kwam een moment dat ik dacht: niets meer aan doen. Het is af zo. Een triomfantelijk gevoel kan ik je zeggen. Maar lang duurde dat niet. Na een week denken wat ik er verder mee wilde besloot ik het zelf uit te gaan geven. Nog even nalezen, dacht ik naïef, voor ik een tekstbureau in zou schakelen. Uiteindelijk heb ik dat ook gedaan maar eer het zover was heb ik echt pas ontdekt wat schrappen is.
Nu is de presentatie van mijn boek achter de rug. Nog krijg ik een warm gevoel als ik daar aan terugdenk. Hoe kan het ook anders met zo’n gastspreekster.
Felice bedankt!
Dank, dank, dank voor al die lieve woorden. Word er warm van. Melanie, de boekpresentatie was een groot feest. Ik wilde trots zijn op mijn eerste boek en heb alles dan ook in eigen hand (en beheer) gehouden. Er was veel positieve respons en ik had na anderhalf uur signeren kramp in mijn vingers.
Liefs voor ieder, Anneke
Gefeliciteerd met je boek! En wat goed dat je toch je droom nagejaagd hebt….ook al heeft het zo lang geduurd. Je mag super trots zijn op jezelf! Tja…en dat schrappen hoort er gewoon bij: kill your darlings. Ik heb zelf ook 2 boeken geschreven dus weet er alles van ;)
Wat goed dat je toch je dromen achterna bent gegaan. Ik doe op zich wel wat ik wil, alleen vind ik het soms nog lastig hoe ik het kan uitvoeren!
Wat prachtig zeg! Gefeliciteerd met je boek, wat gaaf dat t is gelukt!
Het is altijd lastig als andere mensen kritiek op je hebben. Iedereen heeft wel een mening. En met een boek maak je je kwetsbaar.
Wow, wat goed! En je ziet maar het is nooit te laat, je geniet nu dubbelop en meer van je succes, gefeliciteerd!
Mooi verhaal! Dat ze vroeger niet tegen kinderen zeiden waar ze goed in waren… Misschien zaten daar wel mooie talenten tussen, die mis je dan ook denk ik.
Gaaf dat je je droom waar hebt kunnen maken en beter laat dan nooit. Ik vind het knap hoor, ik lees heel graag boeken en schrijf graag blogs, maar boeken schrijven is echt een brug te ver.
Wat fijn dat je uiteindelijk je levensgroot hebt kunnen waarmaken! Hopelijk motiveert het jou om nog meer te blijven schrijven
Hoi Anneke ,
Als eerste natuurlijk super gefeliciteerd met je aller eerste boek wat moet dat bijzonder zijn . Hoe was de boekpresentatie ? Ik vind het altijd leuk om nieuwe Nederlandstalige schrijvers te ontdekken omdat ik een voorvechter ben voor het Nederlandstalige boek . Vooral dat scrappen klinkt me bekent in de oren dat is iets waar veel schrijvers tegen aanlopen . Want iets dat je met liefde hebt geschreven is altijd weer lastig om dan toch maar te wissen omdat het boek dan lekkerder loopt . Ik wens je heel veel goeds voor je boek toe !