Een bakkie pleur of troost, over koffie zetten...

Over de vele gedaanten van een bakkie pleur

Even een stukkie schrijven, dacht ik vrolijk en knipte mijn laptop aan en klapte het scherm open
Het scherm staarde mij blank tegemoet.
Ik trok een diepzinnig gezicht en staarde terug, in de hoop dat dit mijn scherm zou inspireren.
Het scherm bleef hardnekkig blanco.
Ik fronste, keek nog maar eens diepzinnig, maar nog steeds vulde het scherm zich niet met mooie filosofische gedachten. En wat erger was: in mijn hoofd kwam ook geen enkele gedachte op. Mijn hersenpan begon opvallend op het scherm van mijn laptop te lijken. Het hoefde van mij allang niet meer filosofisch te zijn. Gewoon, een gedachte! Iets! Meer vroeg ik niet.

Table of Contents

“Koffie!”, dacht ik toen “eerst een kopje koffie!”

Hoeveel situaties zouden er niet gered zijn, zo door de eeuwen heen, met een bakkie koffie?
Dat spul heet niet voor niks een bakkie troost. (Alhoewel als je het mij vraagt, is een grote beker echte warme chocolademelk met slagroom en marshmellows veel en veel troostrijker). Peinzend over dat bakkie troost, viel me in dat we enorm veel koosnaampjes voor een kopje koffie hebben.
Een andere naam voor koffie is een bakkie leut. Ook alweer zo’n vreemde naam van koffie word je toch helemaal niet zo bijzonder lollig? Ja tenzij de helft van het kopje met whisky is gevuld natuurlijk. Dan zou het misschien kunnen. Aan de andere kant: die cafeïne zorgt er waarschijnlijk voor dat de whiskey haar goede werk niet kan doen. Dus bakkie leut…het is een rare term
Koffie leuten, daarentegen snap ik best: men neme een grote pot koffie, een grote schaal koekjes en twee vriendinnen. Geef het een uurtje of twee de tijd… Heel erg leut ( t=k)

bakkie pleur

Dat een kop koffie ook een bak pleur, slemp of slobber genoemd wordt, behoeft ook geen uitleg. Soms is koffie de naam koffie niet eens meer waard. Neem de pot met koffie die de boerin op de kachel zette. Daar schonk ze een bodempje van in een kopje en vulde dat aan met heet water en warme melk met vel… Met recht een pleur-bakkie slobber. Koffie zetten, echt koffie zetten is een kunst die weinige beheersen. Zeker hier in Nederland. Wij zijn het enige land ter wereld waar mensen hun bakkie troost uit zo’n Senseo-apparaat halen. Brrrr en Bahhhhh Na het drinken van een kopje Senseo kan ik echt wel wat troost gebruiken.
Vele van mijn vrienden vertellen me dan liefdevol dat koffie van pads ook inderdaad niet lekker is. Je moet van die cups nemen, zeggen ze dan. In een minuut heerlijke koffie. Dank u beleefd, als het in 1 minuut kan, kan koffie nooit en te nimmer lekker zijn…
Koffie heeft heet water nodig en tijd om even te wellen in dat hete water. En dan moet koffie langzaam opgegoten worden en doordruppelen.
Dat is koffie.
Of je zet zo’n Italiaans espressopotje op het vuur, dat stomend heet kokend water door de gemalen koffie jaagt…

Maar dat doen mensen niet, ze nemen genoegen met slootwater. Maar diep in ons hart weten we het wel. We hebben niet voor niks
het gezegde: op de koffie komen….
En daar bedoelen we niet een gezellige koffie visite mee. Echt niet. Het is op zijn best een uiting van een teleurstelling, op zijn ergst betekent het dat je bedrogen bent.

Maar goed, wat ging ik ook alweer doen?? O, jaaaaa, ik ging een kopje koffie zetten!

We kunnen natuurlijk geen van alle koffiedik kijken. Maar op tipsvoorjou.com vind je 10 geniale tips om koffiedik te gebruiken!

lees ook eens: Het is de schuld der dingen